769. uzun illərdən sonra bu gün utancaq olmağım səbəbilə özümə nifrət etdim, sözlük. insan bu qədər çəkingən, bu qədər utancaq, bu qədər özünə qapalı ola bilməz. ən kiçik səhvi belə eləməkdən qorxuram. sanki kimsə yanımda durub bir-bir sayır ki, bu səhvi elədin. hahahahaha. utanım yerinə zad. marşrutda arxadan gəlirəm qabağa düşməyə. qabağımda bir dənə xanım dayanıb. bəlkə bir on beş saniyə o tərəfə çəkildim, bu tərəfə çəkildim ki, görə mənim yolumu kəsdiyimi və yol verə. halbuki sadəcə demək lazımdı ki, xanım yol verin düşüm. onu belə deməyəcək qədər qapalı, çəkingən, utancaq olmaq nə deməkdi axı, ay oğraş. elə bil ki, kimnənsə nəsə istəyəndə qızılım töküləcək. qürurmu deyim, qapalılıqmı deyim. adın da tapa bilmirəm xasiyyətimin. lənətə gəlsin.