32. universitetin ilk illəri, hamı ilə qurulan münasibətlər nəticəsində marketing'lə məşğul gənclərin gözündə potensial müştəri halına gəlmişdim. bu minvalla bir nəfər oğlan mənə yaxınlaşıb dedi ki, gəl səni tədbirlə bağlı türkiyəyə yollayaq. ilk başlarda xoş qarşılamadım ki, həvəsim yoxdu. həm də o zaman parti təşkilatçısı falan idim deyə istəmirdim yayda gedim türkiyəyə. nə isə elə oldu ki, insan fobiyam yaranmağa başladı və təşkilatçılığı falan buraxdım. təklifi dəyərləndirib bursa'ya getdim. sən demə türklər bursaya istanbul ilə 40 dəqiqəyə çatır. mən, dostdan yaramamış bakı-istanbul-izmir bileti aldım. ordan da avtobusla manisa falan deyə-deyə bursaya çatdım.

amma ilk olaraq hələ izmirdə dayanaq. o günə qədər evdən ilk dəfə idi ki, çıxıb tək səyahət edirdim. hava limanında türklər məni tək qoymadı gaziemir adlı bir yerə buraxdılar ki, gedib özünə hotel tap. məndə hansına girsəm gecəlik 200 tl oxuyurdular deyə dedim, tullanarlar sizin "iki dövlət bir millət" anlayışınıza. (baxma: türklərdən nifrət etmə səbəbləri) gaziemir'də gecəklubunun qarşısından keçirdim. necə gecəklubu idisə qızlar masaların üzərində striptiz oynayırdı. ayaqlarım tərpənməz oldu. ilk dəfə idi ki, canlı-canlı yarıçılpaq qız görürdüm. birdə gördüm əlini çiynimə qoymuş biri səslənir ki, "koçum ne arıyon ?" bir anda qorxub buna boylandım ki, bədən kilo olaraq muxtariyyət elan edib. çəkinib dedim ki, "abi ben bursaya gidicem, vağzala gidicek maşın axtarıyorum" mən də türk liseyində bir neçə ay təhsil almış sonra azəri liseyini bitirib ruslar ilə takılan şəhər uşağıyam. buna 10-15 dəqiqə vağzal izah edirəm. nə isə sən demə bu elə özü taksi şoferi imiş. dedi ki, gəl sənə kıyak edəcəm 35-40 tl yazar gidelim. mən də "gedəlim, canım" dedim. bu hissəsində isə bilmirəm "canım" quş qızlara deyilirmiş. (hər dəfə universitetlərə e-mail yazanda thanks, dear sir/madam deyiridim). tərs-tərs baxışlar arasında oturdum taksiyə. məni vağzala düşürüb 70 tl'imi aldı ki, sən deyən vağzal başqa yer imiş. mən səni başqa yerə gətirmişəm. bursa'ya avtobuslar burdan gedir. onsuz səsimi çıxarmaya qorxan mən götürüb 70 tl verib düşdüm.

sonra da avtobusla bir neçə saatlıq yol ilə bursa'ya yola düşdük. o qədər yorğun idim ki, heçnə gözüm görmürdü. avtobus saxladı ki, tualet kimi işlərimizi görək. məndə ac idim. dedim gedim biraz yemək yeyim. tualetə gedib əlimi falan yuyanda gördüm ki, avtobus yola çıxır. avtobusun arxasınca bir qaçıram bir qaçıram ki guya çatacam. 150-200 metrdən sonra nəfəsim kəsildi , çatanamadım. söyə-söyə kafeyə qayıdıb dərdli-dərdli düşüncəkdim ki, gördüm eyni avtobusa oxşayan ağ rəngli avtobusun qabağında bir oğlan durub çatışmayan insanları gözləyir. sən demə onlardan biridə mənəm. heç demə avtobus bizi düşürüb arxaya parking edibmiş. o an tanrı ilə aramızda qısa məhəbbət hissi olmadı da deyil. əlimi göyə qaldırıb tanrıya o qədər təşəkkür edirəm ki, erdoğan görsə fetöcü bilib həbsə atar.

axırda gəlib çatmışam bursa'ya və məni gətiriblər tədbirin keçiriləcəyi yerə. baxıb görürəm ki, a kişi, nə hotel ? "kız yurd evi" yazılıb. məndə sovetskidə böyümüş mentalitet ruhlu biriyəm. abi peki karizma deyə-deyə birdə gördüm otağımı belə seçiblər. mənə bolqarıstanlı daniel deyə biri düşüb. adamın ayağına baxıram ki, ayağı qolundan böyükdü. o günə qədər bakıda ayağı elə birini görməyib gəlib düşmüşəm avropalının yanına. sən demə bütün avropalı belə imiş. nə isə bununla dostlaşdıq falan. daniel'də 1 oğlan 4 qız gəlib. mən də düşünürəm ki, bu indi qızlara otveçatlıq edər. ona görə heç bolqar qızlarına girişməyi planlamıram ki, bu ləpir də mənə girişməsin.

bir neçə gün keçəndə elə-belə söz atdım ki, ala sizin qızlardan biri o dəfə slovak oğlanın otağında idi. nə əcəb çəkib qıza demədin ki, "azzz, sən bizim namusumuzsan bu nədi biabır edirsən bizi ?" yəni o günə qədər mən o şəraitdə böyümüşdüm. heç kəsdə qınamasın məni, məhləmizdə 10 nəfərin 8-i potensial lənkəranski'dir. 2-si də mənim kimi ,fağır. oxumağa çalışan. o vaxtlar hələ yadımda idi , təzə-təzə 158 nömrəli məktəbin qarşısında qız namussuz çıxmışdı deyə onunla gəzən aleksey'i tutub bıçaqlamışdılar ki, ala sənin qızın pis yolun quşudur.

daniel birdən sərt reaksiya ilə dönüb dedi ki, ala gijdıllahsan ? bolqarsıtanda 40 mindən çox yeniyetmə bakirə deyil. bizdə 16 yaşından sonra bakirə olmayan qıza pis baxırlar ki, bu qız eybəcərdi. ürəyim elə döyünür, elə döyünür. gəl görəsən. yanımda hər hansı bir azərbaycanlı həkim olsaydı tutub əməliyyat edərdi (taaaam şaka yaptım). hələ dedi ki, fılan qız yanır. atəşini söndürməyə birini axtarır. dedim ala sən nə bilirsən ? dedi baxan kimi görünür.

məndə guya panyatkalı oğlanamda. bunun 24 mənimdə 18 yaşım var. aslı adında bir qız var idi. daniel'də bunu bəyənirdi. dedim ki, ala birdən aslını otağa gətirəsi olsan deyərsən çıxaram. ilk əvvəl təəccübləndi . sən demə avropalılarda buda normal imiş sonra isə qəbul elədi.

nə isə bu sözümdən bir neçə gün sonra qalxıb biraz uşaqlarla söhbət edib düşdüm ki, aşağıda duş alım. duş alıb yuxarı qayıtdım ki, qapı bağlı. sən demə oğlan qızı içəri salıb qapını bağlayıb yatıblar. axşam-axşam düşüb tədbir keçirənləri axtarıram ki, əlavə açarı bunlardan alıb otağa girim. əynimdə birdənə şortik ilə düşüb aşağıda təşkilatçıları tapa bilməyəndə gördüm ümumiyyətlə "kızlar yurduna" girənmirəm. qapını döyə-döyə qaldığım bir moment məni şortik ilə "kızlar yurdunun" qabağında jandarma görə. sapık bilib aparalar məni jandarma ofisinə ki, derdini amirimizə anladarsan.

o gecə hər şeydə cool takılan, normal kimi qarşılayan və mentalitetin də, ponyatkanın da nə olduğunu bilməyən daniel otaqda türk qız ilə yatanda mən səhər amirin və təşkilatçıların gəlməsini gözləmək üçün gözətmə yerində gözləməli oldum.

sonra mı nə oldu ? bakı'ya gəldikdən sonra mentalitetə də, panyatkayada tüpürdüm. çünki başıma o qədər hadisə gəlmişdiki düşüncə olaraq çox dəyişmişdim. məni türkiyəyə göndərən oğlanın da gözlərini burdan öpürəm .