13. 2 xarakterlə saatlarımı xərclədiyim, ancaq bitirmədiyim, bitirməyə ürəyimin gəlmədiyi oyun. biri yarı sehrbaz, yarı qılınc-balta-gürz işlədən nord xarakter, bir dəfə də tam sehrbaz elf. 2 xarakterlə skyrim-in altını üstünə gətirmiş, hər poxuna qarışmışam. sonuncu dəfə 1 ay əvvəl yenə nord xarakterimlə takılırdım. xəritədə açmadığım mağara, qala, torpaq qarışı qalmayıb. girdim bir dənə tavern-ə. oturdum bir alto wine-la, steak sifariş verdim. başladım tavern-in yiyəsi ilə söhbət eləməyə. hansısa jarl-ın uşaqlarının qurd adam olduğunu dedi, xəritənin ucqar nöqtələrinin bir yerində mağara işarət elədi. "vay amk" dedim öz-özümə. hər xarakterdə azı 100 saat oyna, amma gəl 200 saatdan sonra yenə yeni missiya ver. özdə random söhbətdən birində.

belə oyundu skyrim. hər xarakterin bir hekayəsi var. gta-dan, assasin's creed-dən fərqli olaraq, oyundakı hər kəsin oyunda olma missiyası var. hamısı ayrı bir məqsəd üçün yaradılıb. hər kəsin öz hekayəsi var. gülməli, kədərli, təəccüblü, sirli. yoxsa yemişəm vuruş hissini, qrafikasını. dovakhinəm mən amk. o əjdəhanı kəsəndə arxada səslənən dragonborn marşı belə tərifli oyunları qatlayıb cibinə qoyar.

ayrıca bunu bəyənməyən, bunları da bəyənmədi.
(baxma: fallout)
(baxma: baldur's gate)
(baxma: planescape torment)