3. 2 il filan öncə oxumağa başladığım yarımçıq buraxdığım, sonunda bu il bitirdiyim kitab.
--spoiler--

fəqət ən amansızı o idi ki, elə bil, doğrudan da, heç bir şey olmamışdı. həyat əvvəlki tək davam edirdi. baş verən bədbəxtlikdən kimsənin bircə tükü də əksilməmişdi. dərin hissiyatdan çox, qızğın xasiyyəti olan dirk də yəqin tezliklə hər şeyi unudacaq, amma blanşın allah bilir hansı işıqlı arzulardan, hansı ümidlərdən pərvəriş tapmış həyatı bir də heç vaxt yaşanmayacaq, davam etməyəcəkdi, hər şey elə bihudə və mənasız görünürdü ki...

--spoiler--
atam vəfat eliyəndə də ağlıma ilk gələn fikirlər belə zadlar idi, bir də üstəlik kitabda eyni cümlələri 3ay sonra yenidən oxumağım, bu cümlələri daha da unudulmaz etdi mənimçün. görəsən arzularımıza nə olur biz öldükdən sonra.