63. göylərdə yaşadığına inanılan məbud(ibadətə layiq olan varlıq, yaradıcı). tarixən bir çox paqan mədəniyyəti və hazırki səmavi dinlərdən yenə bir çoxu yaradıcının göylərdə yaşadığına inanır. bu cür inanış islam inancı ilə tərs düşür. çünki islam inancına görə allah saməddir(hərşey ona möhtacdır, o heçnəyə möhtac deyil) əgər saməd olan bir varlıq ərş, ərş-i əla(ən böyük göy üzü) sidrə-tül müntəha(sonuncu ağac) kimi yerlərdə yaşamış olsaydı demək bu varlıq nəyəsə möhtac olacaqdı ki bu da quranı inkar edir. əhli sünnə vəl cəmaatın(peyğəmbərin yolunda olan camaatın) hənəfi məzhəbi bu cür baxışı inkar edir allahın zaman və məkandan münəzzəh (təmizlənmiş) olduğunu deyərək onu qavranılması imkansız edir. lakin, əhli sünnə vəl cəmaatın hənbəli məzhəbi və ondan törəmə sələfi cərəyənı xüsusilə ibn-i teymiyyə və davamçıları allahın ərşə(göy üzünə) çəkildiyini iddia edir. ümumi bir islam baxışı ilə allaha tanrı, xuda, god, və s. ( sonuncu elçinin ərəbcə dediyi adlardan və sifətlərdən başqa) bir isimlə müraciət etmək dəlalətdir, haramdır. haram(qadağan edilmiş) dedim bunu deməmiş keçməyim ehtiyacdan artıq mal haramdır (baxma: quran, bəqərə, 219). mən demirəm o sübhan (bütün pis şeylərdən təmiz) olan, saməd olan, cabbar(istədiyini məcburi şəkildə elətdirən) olan, qəhhar(məhv eləyən) olan, muntaqim(intiqam alan) olan allah deyir. illah ki bu qədər aclıq və səfalətin içində lüks həyat yaşayan müsəlmanlara(itaət etmişlərə) də bir-iki kəlimə bir söz deyəcək.