1. hissə 1 - donmuş "cəhənnəm"

əziz beyləqanlılar!
beyləqan metrosu , təhlükələrlə dolu nəqliyyat vasitəsidir , tualet yox! gedin işinizi başqa yerdə həll edin , heyvanlıq eləmiyin.

beyləqan metrosundakı elan.

su həyat mənbəyidir.
heydər əliyev

“kimdi o? izzət , get bax!”
izzət istəksiz halda yerindən qalxdı , tüfəngini doğruldaraq qaranlığa doğru irəlilədi. kolluğa yaxınlaşarkən səslər eşidirdi. sanki kimsə içində zər olan balaca qutunu sallayırdı :
şak şak şak şak
izzət biraz qorxuya düşüb , boğuq səslə dedi “parolu de!”.
“əl saxla igid. bu ki mənəm” cavabından dərhal sonra “zzzzt” deyə səs də gəldi. “parol , şafak”
izzət səsin sahibini tanıdı - elsevər. həyatını üçayaq maral , ikibaşlı ördək ovlayaraq qazanan hunter elsevər. ovladıqları radiasiya və günəş işığının əksikliyi ilə mutant doğulmuş bucür heyvanlar idi. bunlardan başqa ikigötlü eşşəklər də vardı ki kənd əhlinin razılığıyla qırmızı kitaba salınmışdılar.
meşə kamuflajlı paltarı və ov tüfəngiylə qaranlıqdan çıxıb izzətə yaxınlaşdı.
“izzət nə var nə yox? bizimkilər də burdadı yəgin? elə bil üşüyürsən , eləmi? dayan isindirim” sürətlə bunları deyib əllərini izzətin qollarına sürtdü.
“var ol , ay əmi. gə gedək bi çay iç ki , səndə isinəsən”
tonqalın yanına çatdıqlarında elsevər hamsını salamladı və oturduğu yerdə mürgüləyən 72 yaşlı qəzənfər kişinin yanında əyləşdi. qəzənfər kişinin yaşından dolayı zəif görmə , zəif eşitmə , pis yaddaş və bu şəhərdə fanatı olmaq kimi problemləri var idi.
xaqani , çay süzüb , hər evin qəndqablarında default olaraq varolan konfetlərdən 2 ədədini qonağa uzatdı. ardınca izzətə döndü “başqa nəysə görüb eləmədin?”
“kolluğun üstündə ağ rəngdə maye var idi. deyəsən qaradərili bir neçə saat əvvəl burda idi , onun ağız suyuna oxşuyur”.
böyük partlayışdan sonra (big bangi demirəm) yer altına enmiş insanlar üçün soyuq , günəş işığının olmadığı metrolarda yaşamaq donmuş bir cəhənnəmdə yaşamağa bərabər idi. və qaradərili adlanan bu varlıqlar da bu cəhənnəmin zəbaniləri olur.
qaradərili adını eşidən kimi xaqanini tər basdı. çayını qurtumlayan elsevər isə altdan-altdan qımışdı.

aradan 1-2 saat keçdi. qaranlıq düşmüşdü...
zarafat edirəm yeraltında həmişə qaranlıqdı. elsevər qozsındıran nokiasıyla ata muğamı qoşmuşdu. qrupdakılar hərəsi bir tərəfə fəlsəfi , nostaljik , “sən gedəndən heç kim məni şlanqla döymür...hardasan axı ay dədyəəəə” tipli baxış ataraq bu tip ağlamalinski mahnılara verilən reaksiyanı verirdilər. mahnı bitdikdə xaqani yarım-kövrək halda sözə başlayır “kişinin ölümü hələ də yadımdadır. həkim demişdi ki , iki götlü eşşəklərin olduğu fermaya hücum edən qaradəriliylə mübarizə apararıbmış. həmin vaxt eşşək ayağıyla buna təpib , bu da yerindəcə keçinib. şalvarının niyə əynində olmadığını soruşandaysa demişdi ki deyəsən qaradəriliylə daha rahat mübarizə aparmaq üçün çıxarıbmış”. qulaq asanlar rəhmət deyir. bu dəfə izzət sözə qoşulur “mən heç özümkünü tanımamışam. məni qaradərililər stansiyaya hücum edərkən əsgərlər tapmışdı”. və hunter elsevər “ac qaldığımdan atamı kəsib yedim”.
elə bu dəm qəzənfər kişi gözlərini açır. yaşından gözlənilməyəcək bir enerjiylə ayağa qalxıb isinmək üçün yüngülvari idman edir. belini çevirərkən kəlbətinlə qırılmış qoz səsi çıxardır. izzət çay süzüb ağsaqqala uzadır. “sağ ol , ay cövdət” qoca təşəkkür etdi. “adım izzətdi ay baba”. “bilirəm , ay mikayıl , bilirəm. mən də sənin xətrivi çox istəyirəm”. xaqani muğam sonrası dostlarının hal-əhvalını açmaq istəyir. “elsevər , səndən bir söz soruşum. adının mənası xalq sevərdi yoxsa əl sevər? ahahaha”. izzət öz yaş fəaliyyətinə uyğun zarafatı eşitdikdə bərkdən gülməyə başlayır. qəzənfər kişi maraqlanır “nəyə gülürsən , ebrihims? denən baban da gülsün”. elsevər izzətin yerinə cavablayır “heş zad. xaqani düşüy şey deyib ona gülürlər. guya mənim adımın mənası 31çidir”. qoca bunu eşitdikdə şaqqanaq çəkir “həqiqətəndə kənddəki bulağımızın suyu şəfalıydı. nənəm deyərdi ki xəstələrə onun suyundan verib sağaldardılar. ilk sevgilimə də o bulağın başında nallamışdım. ikincisinə isə 20 dəqiqə sonra dərə tərəfdə. heyf o günlərdən”.
anidən 50 metrdən gələn dəhşətli səs hamının gülüşünü kəsdi. cəld silahlarını hazır tutdular. indiysə nərə çəkməyə oxşayan səsi boğuşma səsi əvəzləmişdi. xaqani və hunter , qocayla izzəti orada qoyaraq nə baş verdiyini görməyə getdilər. bu dəfə "qonağın" insan olmadığından əmin idilər.