1. bu sifarişi verən: qarğıdalı
alov ibtidai insanın ilk kəşflərindəndi. şüur nə qədər təkmilləşsə də, alovun alternativi bəlkə də heç vaxt tapılmayacaq.
alov insanın açıq və boş ərazidəki tək sığınacağıdı. kimsəsiz adaya düşsən, yanında istəyəcəyin üç şey sualının bir cavabıdı alov.
alov birləşdirir, isidir, bişirir, güvən və rahatlıq verir. boş yerə əsrlər boyu inanc simvolu olmayıb.
köklərinə qayıtmaq məsələsi bir az psixoanaliz mövzusudu. bunu bir sözlük səviyyəsində izah etmək, ya da dərk eləmək saflıq olar hər halda. yəni nəhəng mövzudu.
sadəcə od-alov-ocaqla bağlı özümdən başlayıb digər insanlarda da müşahidə etdiyim bir neçə nüans var. onu paylaşmaq istəyirəm.

müasir insan nə qədər texnologiya əsiri olsa da (özlüyündə bunu heç də pis bir şe kimi qəbul etmək istəmirəm, adından göründüyü kimi, müasir insan demək zamanın tələblərinə uyan insan deməkdi, bu çarxa çomaq salmaq mümkün deyil, biləks, zaman o çomağı qırıb gözümüzə soxar), keçmişinə, ilkin hisslərinə, qorxularına, sevinclərinə, inanclarına hələ də bağlıdı. bunu dnt-lərimizdən, genimizdən silmək mümkün deyil. instinktiv olaraq beynimizə qazılmış, kodlaşdırılmış şeylərdi. bəlkə də yaranışın, şüura qovuşmağın tək səbəbi - sağ qalmaq. ardıcıl olaraq, çoxalmaq, ətrafı dərk etmək və bunu nəsildən nəslə ötürmək.
ətrafın dərk olunub nəsildən-nəslə ötürülməsi məhz adını çəkdiyim duyğudan danışmağa əsas verir.
alova hörmət edirik. alovu sevirik. alovla bağlı hər şey bizə bir köynək daha doğmadı, daha prestij və prioritetdi. ət yemək ibtidai vərdişimizdi, lakin odda bişən ət hər zaman daha elit və hörmətli sayılıb. ən hörmətli qonaq gələndə, ən özəl günlərdə, ən rahat məqamlarda, adını dincəlmək qoyduğumuz saatlarda insanın gedib yapışdığı bir nömrəli vərdiş manqal qalamaq, ət şişləməkdi. çünki kotleti, dolmanı, qovurmanı, xaşı, bozbaşı hər yerdə yemək olar. amma kabab özəldi. ocaqda bişir, göz qabağında. mağara ailəsinin qoruyucusu - evin kişisi bu əti öz əlləriylə ovlayıb ocaqda öz əlləriylə bişirir. ailə etibarlı əllərdədi, nəsil bir gün daha davam edir.
min cür un məmulatı və çörək var. bəşəriyyətin qaynağına daha yaxın ərazilərdə təndir çörəyinin başqa prestiji var. bu coğrafiyada yaşayıb bunu inkar etməm mümkün deyil. ən hörmətli mərasimlərin vaz keçilməz aksesuarı təndir çörəyidi. o təbiidi, göz qabağında əmələ gəlib. etibarlıdı, alovda bişib çünki. digər çörəklərdən daha dadlı və ətirlidi. istidi, sevinc bəxş edir, çünki istilik demək alovun hələ də yanması deməkdi. hər kəs sevinir. çünki nəsil hələ də davam etməkdədi. ətraf təhlükələr az da olsa, dəf edilib.
ən hörmətli qonağımızı yedirdik-doydurduq. o yoğrundu, çay içməlidi. dayan, qazı yandırma, iki dəqiqəyə samovarı odlayacam. çay odda dəm almalıdı. çünki od daha etibarlıdı. odun içindən gətirdiyimiz nemət qonağa olan hörmətimizi əks etdirir.
piknikdə, başqa sözlə, çöldə-bayırda ocaq başında yığışmaq bizi daha mehriban, səmimi, etibarlı göstərir.
bu bəlkə də dolayı yolla planetlərin günəş ətrafında orbit tutmasının kodlarıdı. bu bağlılığı izah etmək üçün hər hansı elmi açıqlama, ya da düstur axtarmağı yersiz hesab edib ən səmimi, ən ilıq sözlərlə bunu dərk etməyə çalışıram.
alov gözəldi. alov etibarlıdı. insanın təkamülü qaçılmazdı, amma heç bir qüvvə insanı kökündən ayıra bilmir. yaranışın, irəliləyişin kodlarına gündəlik həyatda rast gəlmək, ən azından bunu dərk edə bilmək müəyyən qədər rahatladıcı və sevindiricidi. bir növ, həyatın, yaradılışın, varlığın məqsədinə sanki bir pillə də yaxınlaşmış olursan.

alovu qoruyun.