50. sakitlik və rahatlığı sadəcə gecədə tapa bilən insandır. yazı yazarkən kimsə onu narahat etmir, filmə baxarkən kimsə onu ağlayarkən görər deyə narahat olmur, musiqi dinləyərkən dəqiqədə bir qulaqlığı çıxarıb kimsə onu çağırırmı deyə yoxlamır. gecədir bu, hər kəs yatıb. bir də ki, əsasən öz otağı olan biridir. çünki başqa biriylə otağını bölüşürsənsə, gecəylə tək qala bilməzsən ki. tək qalmağı sevən, amma özlüyündə yalnız qalmaqdan qorxan biridir o insan. ən fantastik xəyallarında həmişə bütün dünyada zamanın, insanların donmasını, amma özünün oyaq qalıb, bir müddətliyinə hər yanı gəzməyini xəyal edir. əgər elə olsa, köhnə bir dostunun evinə girərdi, məsələn. divarlarında kiçik kərtənkələlərin yeridiyi ya da başına papaq qoyub, şərf taxaraq yatmış olanın evinə. həmin dost zamanda donmuş olar, lakin özü oyaq, düz onun başının üzərində. qucaqlamaqdan çəkindiyi hər kəsi qucaqlayar, kimsədən də utanmaz.
bir gün "bu gecə səni bir yuxu gözləyib, amma sən bütün gecəni gözünü qırpmamısan." deyə bir cümləni oxuduqdan sonra çəkilməyə başlayan vicdan əzabı da olar. amma yenə də gecədən əl çəkə bilməz.