72. məhbus münzəvi

yorğun başıma massaj xəyalın
həsrət toplu-tüfəngli bir ordu
mən qovuşma mücahidi, əliyalın
bu gün oturub detektiv romanları oxuyacam
bu gün oturub acı kofe içəcəm
bü gun oturmayacam
sonra damarlarımı iynəyə keçirib özümə şərf hörmək var fikrimdə
uşaqlıqda tapdadığım qarışqaların yetim qalmış balaları intiqam alırcasına gəzir üzümdə

oysa bütün dinlərcə dua etmişdim
sən demə sevginin dini yoxmuş
bəlkə bundandır tanrının ayrılığı yaratması
məsələn sevgi surəsinin 1-ci ayəsi:
"biz sevgini ayrılıqla bərabər yaratdıq"
ya da cəhənnəm surəsinin 15-ci ayəsi
"qullarımın içində sevənlər, onlar üçün ayrılıq atəşində əbədi əzab vardır"

bax, dünən daha bir divar hörmüşəm otağımda
lampaları gözlərimə soxmuşam
qulaqlarımı divarın o tayındakı itə atmışam
güzgülərdən qorxuram;
yoxsa güzgüdəkindənmi?
gələndə mənə gül gətir
kişilərə də gül vermək gərək
gələndə mənə yeni gün gətir
gələndə mənə söz gətir
gələndə məni özümə gətir
gəlməsən də poçtla göndər
mən hər gün bir poçtalyon döyürəm məhəllədə
axı niyə səndən xəbər gətirməyib hələ də?
yeyirəm sənə yazdığım məktubları
bir də dırnaqlarımı
bir də içimi
səndən sonra heç nə qalmır məndən geriyə

həyat müəllimdir deyirlər
bu gün dərsim "darıxmaq" sözünün leksik təhlilidir
və bunu öyrəndim:
darıxmağın adı yox
darıxmağın necəliyi yox
darıxmaq isim deyil, sifət deyil
darıxmaq - sadəcə bir fel



nigar an

bilirsən, nədir darıxmaq, adam?!
özünü itirib səni tapana qədər içməkdir.
ac qalmaqdır darıxmaq,
somalidəki uşaqlardır.
fələstindəki güllə yerləridir darıxmaq.
darıxmaq elmlərdəki dilənçi kişinin
kəsilmiş qıçının yeridir.
bir də... bir də səni qucub
hönkürməkdir darıxmaq...
eh, sən hardan biləsən?!
sən indi orda - mənim bilmədiyim
və ya təxmin etdiyim yerdə.
mən burda - sənin bilmədiyin,
bəlkə təxmin etməyə vaxtının olmadığı yerdə
oturub şeir cızıram - bir az rəssamlığım var.
darıxmağın adı olmasa da rəngi olur.
kimi boz darıxır, kimi qara, kimi də qırmızı.
mənim darıxmağımsa rəngsizdir, adam.
başqa kişi şəklinə baxmaqdır darıxmaq,
gəlməyəcəyini bildiyin mesajdır.
öpülməyən dodaq yeridir darıxmaq,
qucağındakı boşluqdur...
darıxsam adını azadlıq qoy.
yəni, sən yoxsan,
yəni, itirməyə heç nə yoxdur,
yəni, azadam, bu qədər bəsit...
bizim heç bəxtimiz olmadı ki,
ona xoş və ya bəd deyək.
bizim heç ağlayıb çiyninə
baş söykəyəcək anamız da olmadı.
bizi dinləmədilər, adam...
soldakı boşluq ağrıyanda
anam soyuqlamısan demişdi.
anam hardan biləydi ki,
xəstəliyin adı sənsən?!
anam hardan biləydi ki,
məni şeir yazacaq günə salmısan?!
o mini ətəkli qızın itinin boynundakı
zəncir qədər darıxıram,
yusif sərracın edama susayan
xeyirxahlığı qədər.
qaraçı qızın yalvarışlarındakı
yalan qədər darıxıram,
məni sevdiyini demədiyin
an qədər darıxıram.
ən çox yanımda olanda darıxdım, adam.
bircə söz ver:
məni heç vaxt sevməyəcəksən.

©2013