806. dünən ilk dəfə özümdən utandım, sözlük. illərdi rusiyada işləyən qardaşımı bizi itirib axtarmamaqda günahlandırdığım üçün utandım. ailədaxili problemlər, kasıbçılıqdan bezib getmişdi ölkədən. atam xəstə idi və hər iki qardaşım onun müalicəsi üçün getməli oldular.sonuncu dəfə 4 il əvvəl görmüşdüm üzünü, son iki ili isə heç bir şəkildə əlaqə saxlamırdım. onlara yük olduğumuz üçün bizi istəmədiklərini düşünürdüm. 1 ay qabaq məni görmək üçün gəldiyində də görüşməyi rədd etdim, sonra xəstə olduğunu öyrəndim. dünən mən onu görməkçün evimizə gəldim. 36 yaşında danışarkən günahkar uşaq kimi əlləri ilə oynayan qardaşım vardı qarşımda. o an qaçıb onu saatlarla qucaqlamaq istədim, məni bağışla deyə yalvarmaq istədim. amma bacarmadım, sözlük. yaşadığı hər şey üçün ona yazığım gəldi. onu qucaqlaya bilmədim, ona acıdığımı hiss etməsini istəmədim, özünü gücsüz hiss etməsini. utanıram, sözlük. onları başa düşməyə çalışmadığım üçün, ərköyünlük etdiyim üçün, bəzən tənbəlliyim üçün, əlimdən gələnin hamsını etmədiyim üçün utanıram özümdən.