4. mən özlüyümdə buna bir çarə tapdığımı düşünürəm. həyata baxışımızdan çox şey asılıdır. cəmiyyətin uzun əsrlər boyu keçdiyi və əldə etdiyi normalar var ki, hər yeni nəslə də bunu aşılamağa, daha doğrusu, türklər demiş, dayatmağa çalışırlar. hər yerdə bunu görmək mümkündür: evdəkilər, qonşular, qohumlar, iş yoldaşları, tanışlar filan. hamı bu normalar mühitində yetişib, bundan kənarlaşmağı ağıllarına belə gətirmirlər. tək tək kimsə olarsa, öz aləmlərində "yola gətirirlər". yola gəlməyənlər də məcbur özləri üçün bir yol fikirləşməli olur. həyatda öz yerini tapıb tapmamaq hissi də buradan qaynaqlanır. kiminsə bəxti gətirib imkanı olur və vaxtında istədiyini edir, sonra da cəmiyyət normalarına uyğun bir həyat qurub yaşayır. yerdə qalan çoxluq da bir təhər çalışıb vuruşur və sürünərək azdan çoxdan bir həyat yaşayır. bunlar üçün həyatda öz yerini tapmaq kimi bir düşüncə mövcud deyil. əsas xətt işlə, evlən, uşaq böyüt, uşaqların gələcəyini qurmağa çalış və s... bir də var ki, öz həyatını yaşa. nə ailə, nə uşaq, nə gələcək? özünü dolandıracaq qədər pul qazan, yerdə qalan boş şeydir. vaxtın da çatanda öləcəksən. belə olan halda, istədiyin, maraqlandığın bir çox şeylə də məşğul ola bilirsən. önündə nə qədər zaman var. həyatda tutmaq istədiyin yeri də bu şəkildə əldə etmək olar.