822. o qədər bezmişem ki,sözlük,qelbimdekileri sözlərlə ifadə etməkdə çox böyük çetinlik çekirem. insanlar arasında bele özümü yalnız hiss etməkdən, gelecek qayğısından,içimdəki boşluqdan, hər başımı yastığıma qoyduğum zaman ki problemlərin yadıma düşüb durub bir siqaret yandırmaqdan,insanların ged gede saxtakarlaşmasından ve nifrət dolu düşəcəkləri ilə dolub daşmalarından, saxta gülüşlü insanlardan,saxta səmimiyyətdən bezmişem,yaxşı ki varsan en azından insanlara deye bilmediklerimi buraya yazıb azda olsa rahatlaya bilirem...