7. yaşamaq istədiyim məkan və zaman.
bu başlığı uyğun görürəm yazmağa.
yorulmuşam. texnologiyadan, sürətli həyatdan yorulmuşam. amma indiki günümüz üçün texnologiyasız yaşam müasir bakıda və olduğum ailə ortamında mümkün deyil.
istəyirəm bakının 80-90cı illərində yaşıyım.
trolleybusdan istifadə etməyi çox istərdim. mobil telefonlar olmazdı, səmimi dostlarım olardı, görüşəndə ancaq söhbət edəydik. heç bilmirəm son dəfə nə vaxt dostlarımla görüşmüşəm. heç dostum varmı ki? var, amma hərəsinin öz işi, ayrı şəhərdədi bəziləri. eyni şəhərdə olduqlarım da çox məşğuldur. bəzi tanışlar var ki, görüşmək nədir, 1 saniyə üzlərini görməyə səbrim çatmır. saxta, sosial şəbəkələrdə özlərini göstərməklə itib batırlar. son dəfə görüşəndə də ancaq selfie çəkdirmək hayında idilər. min bəhanə atıram görüşməyək deyə.
universitet ortamı da tamam fərqli idi. daha isti münasibətlər var idi təhsil eyni olsa da.
köhnə bakı filmlərdə o qədər doğma gəlir ki! məsum dostluqlar, sevgilər..
təsəvvür edin, ev telefonuydu ancaq görüşməkdən başqa ünsiyyət vasitəsi. sevgilinlə yazışıb gözlərini yormaq yerinə, gecələr ev telefonu ilə səhərə qədər danışırdın ancaq. gözün yumulu, yuxun gəlsə də o qarşıdaki şirin səs səni oyaq tuturdu. zaretka da bitmir -*
görüşlər daha səmimi idi. gördüyüm qədər çoxsu bulvara və dəniz qırağına üz tuturdu -* çox səmimi görünür köhnə fotoşəkillərdəki cütlüklər, bulvar.. çeçenka qızlar və qaqaşlar yerinə səmimiyyət və sevgi qoxurdu o bulvar.
mahnılar da daha yaxşı idi. türk mahnıları belə çox xoş idi. tv-də, radioda lazımsız cır-cındır "şoubiznes adamları" yerinə kübar ifaçılar və əsl pak, doğma səsli əsl sənətçilər görürdülər, dinləyirdilər.
çox səhv zaman dilimində doğulduğumu hiss edirəm, sözlük.