27. (bax: ailə)

bəli, ən böyük səbəbdi. nə qədər adam himayələrində yaşayar axı? üstəlik bunun danışmağa imkan verməyənləri də var.

uşaqlığa nəzər salaq.

bir yana gedəndə yaxud qonaq gələndə danışmaq imkanı vermədən bizə ünvanlanan sualları özləri cavablayırlar.
buna görə indi də qonaq gələndə murat kekilinin seni çılgın klipindəki kimi sürütdüyürlər məni qonaqnan görüşmək üçün.
mağazaya, kafeyə gedəndə həmişə bizə seçim imkanı vermədən iqruşka kimi ora bura sürütdüyüb öz istədiklərini alıb, yenə danışmağa imkan vermirlər. nəticədə hər şeyi onlardan gözlüyüb tək qalan kimi qorxurduq. neçə dəfə uşaqlıqda məktəbdə buna görə təklikdən qorxmuşam.

sonra ərgənlik gəlir.
dost seçməyə də imkan vermirlər. ay filankəslərnən gəzmə, ay evdən çıxma. ay hara getti, ay düşək dalıycan. ən çox qızlarda olur bu təəssüf ki. oğlanları da sıxırlar təbii ki. (bax: həyatdan bir anda soyudan şeylər)

heç amerikan kinolarındaki kimi ana ata evdən gedəndə parti veremedik lan.

uşaqlıqdan qalma travmalar və valideynlərin basğısı üzündən hələ də çoxumuz camaatla qaynaşa bilmirik. cavab verməyə belə ürkürük.
mühafizəkarlıq dozasında yaxşı bir şeydi amma bizimkilərin ağını çıxarır.