1. bu dəfə ümumililəşdirmədim umbay yeməyim deyə. azərbaycandakı qızların çoxusu realist olmaq istəmir. müasir dövrümüzdəki bəzi qaqalar kimi başları sevgi, məhəbbət, xəyanət kimi mövzulara qarışıb. adətən sosial şəbəkələrdə gijdıllax sevgi səhifələrinin və bu səhifələrin "yaraşırlar?", "necədir qızlar? " yazılı onun-bunun şəkillərinin sayının artmasına səbəb olur bu amil. demirəm getsinlər politoloq olsunlar, xəritəni tərs qoyub düz oxusunlar. amma a-dan b-dən qanmaq lazımdır. bir qıza deyirəm ki, macron-u tanıyırsan, deyir makaron xaxaxa. ya da bu əliyevin siyasətindən, diktaturasından razısan? deyir o mənim yerlimdi, nə desə düzdür. (qız naxçıvanlı olsa da, əliyev oralı deyil də, nəysə) bunlar öz mifik dünyalarının yaşadıqca, biz geri gedəcəyik. çünki bunun uşağı da korzehin olacaq, səhərdən-axşamacan türklərin dümsüy seriallarına baxacaq, siyasət, elm filan başı çıxmayacaq. və cəmiyyət çürüyəcək. axı qadın böyük qüvvədir...