44. hansısa emosianal dəyişikliyin ardınca siqaret çəkmə ehtiyacı gətirməsi mənə çox süni (bilirəm, var elə bir şey, ancaq göstərdikləri qədər çox absurd formada yox) gəlir. deyin, hansısa filmdə ya da serialda (bax: peaky blinders)

babat bir qadın ya kişi çox uğurlu şəkildə siqaret çəkəndə ehtiyac gəlir, deyim hə. və ya kimsə yanında şirin-şirin çəkəndə, onda da deyim hə. yoxsa "ay nə kədərli bir şeydir, ordan bir siqaret", bambılı kimi "yak, yak, yak" deyə gəlməyin, ətim tökülür. mən siqarətin yanarkən çıxardığı kiçik çırt-çırtlı səsləri eşitmək istəyəndə ya da tüstüylə oynamağım gələndə ehtiyac duyuram. belə gülünc səbəblərdən başlamaq da çox səy gəlir, alüdəçi olmaq ümumiyyətlə gəlir, ancaq bir çoxununkundan yaxşıdır. (baxma: sevgilidən ayrılan, qəlbi qırılan kimi içkiyə siqaretə qurşanan drama queen insan tipi) mütləq bunu da "mən çox dərdliyəm, görün əzabımı." deməyin bir yoluna çevirməlidirlər də. well, ən azından özünü göstərmək üçün yaxşı bir dərdin oldu, little shit.