10. Realın batan dişinin olmamasının bir neçə səbəbi var. Əvvəla insan resursu. Partiya tərəfdarları azdı. idarə heyətini belə biz əzbər bilirik, ilqar, Erkin, Azər, Natiq, Altay və bir də cavan oğlan, Rəsul Cəfərov, səhv etmirəmsə. Ancaq sosial şəbəkələr üzərindən fəaliyyəti var. Klassik yolla fəaliyyəti demək olar ki azdır. Rayonlarda dayaqları demək olar ki, yox səviyyəsindədir. Bugün istənilən rayonda sorğu aparın, orta və yaşlı nəsil birinci isa Qəmbər, Əli Kərimli, Etibar Məmmədovun adını çəkəcək. Digər məsələ, maddi resursdu. Maddi resurs olmadan, təşkilatı məsələləri həll etmək olmaz. Cəmiyyətimiz maddi dəyərlərə çox önəm verir. Adama deyərlər, sən özün bizə gün ağlamaq istəyirsən, hələ sən birinci öz vəziyyətini düzəlt. Ona görə istənilən müxalif cəbhə indiki iqtidara uduzur, çünki iqtidar nəinki daxildən baş qaldıran qüvvələri, hətta xarici qüvvələri belə susdura bilir, ağızlarına atır bir tikə vəsəllam. Azərbaycan, Avropada caviar diplomacy üzrə tanınır, sadəcə bu sözü google search edin, nə demək istdəyimi əyani şəkildə görəcəksiz. Bəs, maddi məsələni necə həll etmək olar? Birincisi, üzvlük haqqı ilə və ya ianələr vasitəsilə. Bu zaman, Real həm tərəfdaş qazanır, həm də maddi baza güclənir, çıxıb aylıq hesabat da verə bilər ki, bu da nəticədə ona bonus xal gətirəcək. Xalq deyəcək ki, aha irəliləyiş var. Digər mənbə isə, qərbdən gələn dəstəkdir. Heç kimə sirr deyil ki, ilqar özü elə, Mərkəzi Avropa unisini bitirib (CEU) rəhbəri Soros. nəsə dedi bu açar söz? Soros, inqilab, dəyişiklik bu sözlər az qala bir yerdə qeyd olunur. Mütləq ki, qərbdən maddi dəstək gəlir. Qərb əlaqələri Realın digər müxalif partiyalara baxanda daha yaxşıdır. Bəs, AXCP necə maddi tələbatlarını qarşılayır? Qərbdə siyasi sığınacaq almaq istəyənlərə köhnə tarixli partiya üzvlüyü satır, özü də yüksək qiymətə. Elə bilirsiz, hər mitinq sadəcə hakimiyyətə qarşı yönəlib? adi bir vətəndaş, gedir məhsul stadionunda polisin yanında bir iki şəkil, plakat və partbilet də hazır, vəsəllam, avropaya yol göründü. Üçüncüsü, ideologiya. ideologiya baxımından, Real 2007-ci ilin Türkiyədəki siyasi səhnəni sadəcə və sadəcə copy paste edib. Bayrağı CHP bayrağı düşüncə tərzi aşağı yuxarı eyni, siyasi sistem parlamentli siyasi sistem, prezident 7 illiyə seçilir. Ölkə inzibati baxımından, ellərə bölünür, Türkiyədə il, daha kiçik inzibati ərazi vahidi obalar. Mahallarda ağsaqqal şurası. Bakı şəhəri dəyişir olur, olur Bakı Şəhər Böyük Bələdiyyəsi (iStanbul Şəhər Böyük Bələdiyyəsi). Cumhuriyyət sözü qayıdır. Yəqin ki, fərqinə varmısız, realın ideoloqu sayılan Erkin Qədirli demək olar ki, hər statusunda yerli yersiz türk sözlərindən istifadə edir. Qutlu(mübarək), dış (xarici), başqan (sədr), örnək (misal). Başımız bir dəfə, parlamentli idarə etmənin və cumhuriyyət sevdasının 1918-də bəlasın çəkib. Mən, respublikasmızın əsasını qoyan kişilərə sonsuz rəğbətim var və ruhları qarşısında baş əyirəm. Amma və lakin tənqid olunmalı tərəfləri də var. Əvvəla parlamentli idarə etmə ona görə bizim sistemə yaramır ki, bizim cəmiyyət hərəkətdən çox danışmağı sevirik. Özü də bizdəkinin adı Məclis, parlament də fransızcadan parler sözündən (danışmaq anlamında). Bəhh, bu tam da bizə görə bir işdir ki. Danışaq yoxe, çərənləyək də gecə-gündüz. Bizə istənilən halda prezident idarəçiliyi yarayır. Əmr verilsin, işləyək. Biz hələ də ata sözünə bağlı cəmiyyətik. Nə qədər inkar etsək də ailəmizdə atamızın, cəmiyyətdə ağır söz sahiblərinin sözü ötkəm olur. Xarizma yəni. AXCP isə bildiyim qədər türkçülüyün digər qanadı olan turançılığa meyillidir. Bu ideologiya da praktikdə özünü doğrultmayıb. 90cı illəri burda təkrarən danışan deyiləm, çoxumuz bilirik. Hələ o vaxtı partiya adı yaranda Xalq yoxsa Halk partiyası olsun məsələsi də var idi. indi də qalıb deyəsən AHCP versiyası yəni. istənilən halda, hər hansı pan ideologiyaya meyllənmək olmaz. O zaman digər sual, din necə olsun? ən ideal variant, dinin institutlaşmasıdır. Necəsini başqa zaman yazaram. Sonda onu demək istəyirəm ki, əmimiz (Türkiyə) bizə nə qədər doğma olsa da, bir ata (Azərbaycan) deyil. Öz yolumuz, öz dəsti xəttimiz olmadır. Necə deyərlər: "kişi öləndə də gərək öz kölgəsində ölə!"