1. Fransız senet tarixçisi ve filosofu Gaston Bachelard “su ve xeyallar” adlı felsefi essesinde ontolojik baxımdan od ve torpaq arasında bir element olaraq adlandırdığı su ile ister gündelik xeyallarımız, isterse de poetik ve metapoetik texeyyülümüz arasındaki elaqeden uzun uzadıya behs edir...daima deyişken (heraklitçi anlayış), axan, aşıb daşan suya “su olsam sensiz akmam” deyerek serhed qoyaraq durduran yıldız tilbe bu mahnıda suyun teyin edici xüsusiyyeti olan axışı, axımı öz acısıyla birleşdirir...ne de olsa acı çekerken axıtdığımız göz yaşı da madde olaraq sudan ibaret deyil mi?...“suyun acısı sonsuzdur” deyen bachelard kimi tilbenin ayrılıq acısını ifade etmek üçün istifade etdiyi su metaforu ve bize hissetdirdiyi acı da su kimi üfuqi bir sonluğa doğru axaraq sonsuzluq qazanır...mahnın neqaretinde ışıqları (ateş elementini) söndürerek, suyun axıntısını kesen tilbe sevgilisinin xatiresinin (xeyal) yeterli olmayacağını söyleyerek xeyal ve su arasındaki elaqeni düşünmeye meni vadar etdi...gece-gece bunları qaralamaq istedim...uzun zaman sonra...xoş dinlemeler!
)