1. bu sifarişi verən: qaqulya_
Gənclərin axmaqlığının sübutudur.
Bəzi markalar var ki, çox da bahalı deyillər, amma gəncimizin gücü çatmır almağa. Onun imitasiyasını geyinib “əslidir” deyə soxuşdurur. Tikişlərə baxaraq fərqi bilmək olar. Amma çox adam tutmaz bunu, yəni burda axmaq gəncimiz, ən azından, məqsədinə çatır. (Məsələn, michael kors çantasının orijinala çox yaxın imitasiyasını götürən xanım ətrafındakıları buna inandıra bilər)
Digər bir qrup axmaq gənc isə imitasiya olduğunu bilir və gizlətmir, amma ən yaxşı (caps lock) imitasiya olması ilə fəxr edir. əlində bayraq elədiyi cümlə də budur: “a class’dı eeee bu!”. Ala gözümüz aydın! Ən yaxşı imitasiyaya pulunun çatması ilə fəxr etmək umbaylıqdı. Ümumiyyətlə, nəyəsə pulun çatması ilə fəxr etmək umbaylıqdı. (Bu “a class” söhbətində satıcılar da mazqimizlə intim söhbət edir. Paltarı istəmədiyimi, çünki üstündə marka yazıldığını deyəndə gözlərini bərəldib “a classdı e bu, xanım, bunu bəyənmədinizsə daha nəyi bəyənirsiniz siz? Gedin orijinalını alın” deyə sifət edən olub. Guya bundan marka istəyən oldu da)
Başqa bir qrup axmaq gənc aldığı imitasiyaların imitasiya olduğundan xəbərsiz olur, hər yetənə də deyir “o gun guccidən bir dəst ev paltarı almışam, nə rəngi gedir, nə dizləri çıxır”. Bu qrup həmin markanın orijinalının qiymətindən xəbərsiz olduğu üçün, elə bilir əsli budur. Ona görə bu tipləri bir az daha naive hesab edirəm.
Bir də, ümumiyyətlə, markadan xəbəri olmayan bir tayfa var. Baxır paltara, xoşuna gəlir, alır. Aldığının hansı markanın imitasiyası olduğunu, imitasiyanın nə olduğunu belə bilmir. Xüsusilə orta yaş üstü insanlarda gördüyüm bir şeydi. Onlara dəyib-dolaşmırıq, çünki özlərini reklam etmək və ya “marka geyinmək” həvəsləri yoxdur. Onlar candır (ürək).