4. Universitetdə bizə rəsm dərsi keçirdilər. Sulu, yağlı boyalarla, hər növ fırçalarla və başqa heç işlətmədiyimiz, təcrübəsiz olduğumuz vasitələrlə işləməli olduq. Düşünürdük ki, indi bizə texniki biliklər veriləcək, day bizdən yoxdu da rəssamların biri girir, biri çıxır. irəliləyən zamanlarda gördük ki, bizdən yalnız tələb edirlər. Heçnə öyrədən yoxdu, qardaş. Sulu boya görmüşdük biz ömrümüzdə? Ya ən azı fırçanın texnikasını öyrədərlər adama. Bir kəlimə belə öyrətmədən tələb edib, ev üçün çətin tapşırıqlar verirdilər, çəkdiklərimiz lövhədə asılır, rəssamlar bizə qəddarca gülürdülər. Nəysə biz də məcbur pes eləmirik, üzümüzə dirəşmişik ki, bu dərsdən qiymət almalıyıq.hələ mən ilk gündən "monaliza çəkmədən məzun olan deyiləm" deyib çətinliyə meydan oxuyurdum öz məssəbimdə. Başladım youtubedan falan xarici rəssamların texnikasına baxmağa, instagram kaydetimə ancaq rəsm videoları doldurmağa... belə belə bir də gördük ki, artıq lövhədəki rəsmlərin keyfiyyəti,çəkilmə texnikası nə qədər gözəlləşib. Sadəcə bir smestr ərzində hamımız özümüzü inkişaf etdirmişdik. Hamımız daha yaxşı çəkib, rəssamlardan təriflər eşidirdik. Demək ki, əslində bəzi şeylər "qabiliyyətim yoxdu" deyib qaçmaqla bitmir. istəsək öyrənərik. Çalışsaq bacararıq. insan beyni mükəmməl yaradılışa sahibdi. sonda rəsm imtahanından maximum (50) bal almağı bacardım imtahanda.
Edit: monaliza çəkməyi yoxlamadım, yazarkən düşündüm, biliklərim solmadan yoxlayıb, nə bacarsam şəklini profilə qoyacam (ən azından gülərik). Hələlik ,bıdıklar, gördüm məktub dadında oldu dedim sonluğu da olsun.