95. 4 mövsümünü izləmişəm. ilk 2 mövsümü çox yaxşı idi, 3. mövsüm də pis deyildi, amma 4. mövsümdə ürəyim sıxılmağa başladı. Hər il də növbəti mövsümə uzandığını eşidirəm. Payızda 10. mövsümü başlayacaq. Belə baxanda, bu serialı ömür boyu çəkmək olar. Zaman anlayışının öz mənasını itirdiyi bir dövrdə baş verir hadisələr. Belə çıxır ki, babat da izlənilir. Nə bilim vallah, mənim şəxsəm səbrim çatmadı.
Serialın çox ağır, dözülməz ağır dünyası var. Dünyanın içi sikilib, artıq heç nə əvvəlki kimi olmayacaq. Bütün insan varlığı sadəcə mövcud olmağa və zombilərlə, təbiətlə və həyatın özü ilə mübarizə aparmağa köklənib. Açığı, yazdığımı oxuyanda başa düşdüm ki, bəzi rahatlıqlarımızı və ümidlərimizi çıxsaq, elə biz də oxşar bir dünyada yaşayırıq. Harda qalmışdıq, serialda ümidin ən kiçik bir işartısı da yoxdur. Ola da bilməz, dünya elə bir yerə çevrilib ki, adam rahatlığı və xoşbəxtliyi təsəvvür də edə bilmir. Buna baxmayaraq bizim qəhrəmanlarımız yaşamağa və mübarizə aparmağa davam edir. Düzdür, arada hər şeydən - bu ümidsizlikdən, sonsuz ağrılardan və kədərdən yorulub təslim olanlar olur, amma belələri azlıqdadır və çoxu yola davam edir. Yol demişkən, baxdığım heç bir serialda adamlar bu qədər yol getmir. Yol gedirlər və zombiləri öldürürlər. Yol gedirlər və xırda dərdlərdən, keçmişdən danışırlar - o işıqlı, xoşbəxt keçmişdən. Yol gedirlər və gedəcəkləri növbəti yolların planını qururlar, onları düşünürlər. Yollar isə heç yerə aparmır. Əslində aparır - növbəti insan cəmiyyətinin formalaşdığı yerə ki, bizim qəhrəmanlarımız gedib onların pis-yaxşı rahatlıqlarının içinə pox qoysunlar. Birinin həyata baxışlarından xoşları gəlmir, başqa birinin gözlərinin rəngindən və ya boyundan. Oğraş-oğraş səbəblərlə onların rifahını məhv edirlər. Nə özləri bir gün görə bilirlər, nə başqalarına bir gün görməyə imkan verirlər.