5. əslində cəmiyyətin daxili tənzimlənmə vasitəsi kimi olduqca faydalı ola bilər, düzgün həyata keçirilsə. həm də ki, hər zaman mənfi xarakterli olmaya da bilər. yəni birinin müsbət tərəflərini göstərərək də tənqid etmək mümkündür, təbii ki, bunun yanında özünə görə mənfi və ya çatışmayan cəhətləri də qeyd etməklə. amma bizdə çox qəribə bir yanaşma var. bu entrini yazmaqla vurğulamaq istədiyim əsas məsələ də elə budur. tutaq ki, biri bir kitab yazıb, bədii əsər, roman və s. başqa biri də bunu oxuyub və öz fikrini bildirir, yəni tənqid edir. bu hissəsi belə olsa, bəlkə daha yaxşı və ya maraqlı olardı filan. bu, normaldır. di gəl ki, başqa biri o saat başlayır ki, qaqa, elə bacarırsansa, ondan daha yaxşısını yaz, biz də görək. buna qayıdıb deyən lazımdır ki, bir şeyi tənqid etmək üçün mütləq o şeyi eləməliyik? kitab olmasın, musiqi olsun. mən musiqiyə qulaq asıram, ya tam xoşuma gələr, ya biraz, ya da heç bəyənmərəm. və buna görə də öz fikrimi bildirərəm. xoşuma gəlmirsə, bunu demək üçün mənim də musiqiçi olmağım vacibdirmi? düzdür, hardasa biraz təcrübə tələb edir (çox kitab oxumaq, çox musiqi dinləmək kimi), amma o sahənin masteri olmağa ehtiyac yoxdur.