68. bu gün itirməyi öyrəndim, hər şey olduğu kimi qalır yəni, itirməmişəm heç nəyi. amma itirməyi gözə almağı öyrəndim. necə ? yolnan gedəndə. aylardır beynimdə fırlanan fikri bu gün qətiləşdirdim və qərara aldım ki bundan sonra belə olsun. onsuz da minimuma enmiş təəccüb, qorxu hisslərinin tamamilə yox olması kimidi yəni. olacaqsa olacaq, olmayacaqsa olmayacaq. taleyi dəyişmək olmur, qorxmamaq lazımdı. məsələn qaranlıq ilə gedəndə hər adamda bir göt qorxusu yaranar, ən azı qaranlığın vahiməsinnən. amma düşünəndə ki, mənim başıma nəsə gəlməlidisə, mən belə qaranlıqda olsam da gələcək, lap işıqlı gündə 100 nəfərin içində olsam da gələcək. dərd etməmək lazımdı yəni bunnan sonra. bunu həyatın bütün anlarındaki hadisələrə aid edə bilsə insan, yəqin olası uğursuzluqlara və itkilərə heyfslənmək hissi azalar, bəlkə də yox olar.