18. Rus dilini bilirəm, amma evdə ana dilimiz heç zaman bu dil olmayıb. Fəqət bu başlıqda bir həqiqət, türklər demiş, yox deyil. Gəlin bir misalla izah edim.
Həftənin bir neçə günü Tarqovının tən ortasına yolum düşür və o tanış melodiyanı eşitdikdə ayaq saxlayıram. Təbii, bu, dünyanın düz vaxtının söhbətidi. Axşamlar orada bir qrup, bir “band” mahnı oxuyur. Biri çalır, o biri oxuyur, amma necə içdən oxuyurlar. Onların rusca və ya ingiliscə sevib seçdikləri, əsasən, rock janrında olan mahnılar mənim ürəyimdə artıq yer edib özünə. Həmişə də izləyiciləri olur orada. Rusdilli təbəqə. Hər mahnıya eşlik edən, durmadan, atmosferi pozmadan oxuyan, başını, ayağını ritmə uyğun sallayan, üzündən gülücüklər saçılan rusdilli təbəqə. Gəlib pul atmağı da unutmurlar heç vaxt. Bu qrupun özünün də rusca dediyi kimi, sanki bu qrup peyda olandan küçələr gözəlləşib.
Elə bu an küçədən iki qaqa tipli, makasinli və butalı gədə keçir. Məlum olur ki, nə mahnıdan anlayırlar, nə xarici dildən, nə də sənətdən. Tez ora-bura baxıb şoka düşürlər. Bu oxuyan qaqa nə edir ala? Özünü niyə səhnədə yerə-göyə çırpır? Niyə elə bağırır?
“Bu neynir ala? Ala bunun vidinə bax! Gijdi ki bu! Ala AUE! AUUUE! Jizn vor.”
Bir müddət belə davam edir. Mən demirəm ki, biz rusdilli təbəqədən aşağıyıq. Mən deyirəm ki, küçədə ağzına gələni qışqırıb, məxluqobraznı səslər çıxardıqdan sonra, bu gədələrin başlarını aşağı salıb oranı tərk etmələrinə səbəb olan rusdilli təbəqə idi.