1. Uşaqlıqdan bəri eşitdiyimiz söz. Analiz edək. Həqiqətənmi olmaz? Ya olmaz deyib oldurmaya bilmirlər?
Əsasən, uca valideynlərimiz deyir bizə bu kəlməni. Son zamanlar fərqinə vardım ki, heç də doğru bir yanaşma deyil. Sənin olmaz dediyin hər şeyi mən onsuz da edəcəm, gözəl anam. O gün evdə məndən qeyri övladın pivə istəməsinə anamın olmaz deməsi məni ayıltdı elə bil. Ay qadın, nəyi kimdən gizlədirsən? indi uşaqdır gizlədirsən, bəs əli pula çatanda necə? Anam olmaz demişdi deyib uzaq duracaq? Valideynlər buna inanacaq qədər safdırlar? Safdırlarsa niyə hər şeyi bilirmiş kimi davranırlar? Babam böyle pasta yapmayı nereden öğrendi? Ah, deyəsən mövzudan yayındım axı...
Olmaz anlayışını öyrətmək mütləqdir. Başqalarını narahat edən və incidən hər şeyin “olmaz” olduğunu uşağa başa sala bilərsən, bunu uşaq da dərk edəcək. Fəqət valideynlər yerlərini bilməli və uşaqları üzərindəki qüdrətin sonsuz olmadığının fərqində olmalıdırlar. Öpüşmək olmaz. Əlbəttə olmaz, əziz valideynlər! Ups, qızınız dünən kolluğun dibində min oyundan çıxmış ola bilər. Siqaret ziyandır, olmaz. Əlbəttə olmaz, amma oğlunuz çəkir, hələ bir üstündən ətir də vurur ki, qoxusu çəkilər bəlkə.
Xülasə, valideynlər olaraq yerimizi bilməliyik. Olmaz deyəcəyimiz hər şeyin cazibəsinin on dəfə artacağını dərk etməliyik. Araq ziyandır, oğlum, qızım, amma iç bax yenə də, desək dünya dağılmaz və o cazibə qüvvəsi birdən-birə sıfıra enər. Onsuz da böyük ehtimal yoxluyub maraqlarını öldürdükdən sonra növbəti macəranın axtarışına çıxacaqlar.