4. iki cür ola bilər. birincisi valideynlərin qızlarını zorla, oğlanın varlı olduğu üçün və ya başqa bir səbəbdən evləndirməsi. bu halda, əksərən, oğlan gündə arvadını döyən, söyən, əziyyət edən biri çıxır, qız da bədbəxt olur, övladları da. ikinci variant da odur ki, valideynin sadəcə məsləhət verməsi, "bax, bu oğlan filankəsin oğludu/qızıdı, danış gör xoşuna gələcək?". Bu variantda pis bir şey görmürəm, təbii ki, hamı kinolardaki kimi sevgi həyatı filan istəyir. Amma övladlarının evlənmə çağına çatdığını düşünən və hələ həyatında biri olmadığını görən valideynlər çox vaxt bu üsula əl atır. bunu qınayanlar da var, amma mən məcbur edilmədiyi hallarda qınamıram, biriylə danışıb onu tanımağda pis heç bir şey yoxdur, guya öz tapdığımız sevgililər həmişə uğurlu olur? əksinə işin içində ailələr olduğu üçün, məncə, münasibət bir üst leveldən başlayır və hər iki tərəfin gözləntisi də açıq olur. gördüyüm qədəri ilə də belə yaranan ailələr çox vaxt uğurla nəticələnir, övladlarına da o hörməti keçirə bilirlər. təbii ki, istisnalar var, mən demirəm ki, mütləq bu yolla olmalıdır, xeyr. amma əgər bir insanın həyatında biri yoxdursa və artıq olmağını istəyirsə, yoldan keçən biri ilə vaxt itirməkdənsə ailəsinin məsləhət gördüyü birini tanımağa çalışmağı daha yaxşıdır. əgər görücü üsulu dedikdə bunu da nəzərdə tuturdunuzsa.