əjdahalar googlla sözaltı kitab 117. Adamlar var ki, doğulmalı olduqları yerdə deyil, tamam başqa bir yerdə dünyaya gəlirlər. Ancaq tale onları hansı diyara atsa da, heç görmədikləri o doğma yerin həsrətini həmişə çəkirlər. Yaşadıqları yerdə bu cür adamlar özlərini qərib hiss edir, körpəlikdən tanıdıqları yamyaşıl xiyabanlar, oyandıqları izdihamlı küçələr onların ömür yolunda yalnız ötüb keçən bir mənzərə təsiri bağışlayır. Onlar doğmalar arasında yad kimi yaşayır, doğulduqları diyarda qərib olurlar. Bəlkə elə bu qəriblik hissi o adamları harasa lap uzaqlara çəkib aparır, könül bağlayıb, yurd salıb həmişəlik yaşamağa çağıranhansısa bir qüvvə cəzb edir onları.Hansısa görünməz bir tel bu əbədi qərib yolçuları əcdadlarının lap qədim vaxtlarda tərk etdikləri məmləkətlərə üz tutmağa məcbur edir. Bəzən də ayağını bir torpağa basan kimi adama elə gəlir ki, o, bu yerə gizli
tellərlə bağlıdır. Beləliklə, onun ağlına batır ki, axtardığı yurd elə buradır. Ona görə də əvvəllər heç vaxt görmədiyi və qoynuna tələsdiyi bu yer, aralarında yaşamaq istədiyi yad adamlar doğma bir
hisslə onu özünə çəkir. Bax, belə bir diyarda o, nəhayət, toxtayıb rahatlıq tapır.
