44. canım anam, gözüm anam, başa düşürəm, özü də çox yaxşı başa düşürəm, təhsil verməyiblər sənə, 18 yaşından evləndirib, 19 yaşında qucağında uşaq tələb ediblər, heç nə edə bilməmisən, gəncliyini əlindən alıblar, həyat sənə ağır olub, yaxşı, amma sənin "nə qədər alıb, oxuyub yığassan padvala mənasız, heç nəyə lazım olmayan kağız-kuğuzu? ver qarnına nəsə al ye, nəsə al geyin" deməyin məni nə qədər incidir, kaş bilsən. çünki arzulayıram məni ən yaxşı başa düşən sən olasan, sənə imkan verməyiblər deyə sən bizi daha da məcbur edəsən oxumağa, amma çox heyif xəyallar və həyatlar... qayıdıb sənə heç nə deyə bilmirəm, cavab qaytardığım üçün əsəbləşəcəksən deyə, amma bunu bil ki, mən o mənasız kağız-kuğuzla xoşbəxtəm, ana. xahiş edirəm, əsəbləşəndə kitablarımı atmağı fikirləşmə, jurnallarımı cırma, dəftərlərimi zibil deyib zibilqabına atma. sən onları yox, məni əzirsən, anacan, məni. səni sevirəm,
sağ ol.