21. Mən günlük yazmağı uşaqlıqdan çox sevirəm və bugün 13 yaşımda yazdığım günlüyümü oxuyarkən rastlaşdığım şeyi sizinlə bölüşmək istədim.
"Özümü inək kimi hiss edirəm. Çox kökəm. Arıqlamalıyam. Bacarmıram, günlük. Mən iradəliyəm amma nəfsimə qalib gələ bilmirəm".
Deməli 13 yaşında hələ boy atmamış bir uşaq idim və tam 58 kilo idim. Baxanda obez kimi görünmürdüm okay amma o boya o kilo çox idi. bu sözləri də sinifdə bir uşaq "müəllim o inəyə deyin lövhədən çəkilsin" deyəndən sonra gəlib yazmışdım. Oxuduqca xatırlayıram. Deməli bu oğlanın sözü mənə o qədər pis təsir etmişdi ki, özümə inək deməkdən çəkinmirdim.
Sonra başqa bir gün günlüyə yazmışam "arıqlamalı, məktəbə yaxşı formada qayıtmalıyam, mən bacararam".
Tam 8 gün sonra: "deyəsən, alınır, günlük, 2 kilo arıqlamışam".
iki ay içərisində davamlı verdiyim kiloları yazmışam və sonda 11 kilo arıqlamış, qarderobunu yeniləmiş halda məktəbə dönmüşəm.
Məsələnin can alıcı tərəfi məktəb açılandan sonra "o məni sevir" deyə bir qeyd yazmışam. bilin bakalım "o" kimdi?
Mənə inək deyən uşaq məktəbi bitirənə qədər məni sevirdi. Məsələ onun mənə olan baxışının dəyişməsi yox, mənim mənə olan baxışımın dəyişməsi idi. Və mən bunu bacarmışdım. Yeniyetməliyə ilk qədəmləri bu mübarizəylə qoymuşdum. Özgüvənim çox artmışdı. Və o gündən bugünə mən hələ də kökəlməkdən çox qorxuram. Arıqlamaq üçün kiçiltdiyim yemək porsiyam hələ də eynidir. Bəli hələ də normal qabda yox balaca- nəlbəki kimi qablarda yemək yeyirəm, axşam saatlarında yemirəm, axşamlar mütləq təmiz havada gəzirəm, hər gün ən az üç dəfə güzgüdə bel xəttimə baxıram. Həyatımın ən kral travmalarından biridir. Və təsiri ömrüm boyunca qalacaq. Qalmasından narazı deyiləm əslində, sağlamlıq üçün düzgün qidalanmaq yaxşıdır.
o uşağı da bağışlamadım. Amma bugün belə tərəzidə gördüyüm bir kiloqram artım mənə onu və balaca "inək" məni xatırladır. Siz siz olun insanlarda silinməz yaralar buraxmayın.