393. elə məndə də dünyaya gəlməyimlə bağlı bir şeylərdi. ana bətnində olanda aparat məni oğlan göstəribmiş plus el arasında cinsiyyət təyinetmə metodlarından da oğlan olaraq çıxıbmışam. doğulanda biliblər qızam, atam deyib nə qədər lazımdı pul verirəm, iynə vurun, dərman vurun ölsün, qız istəmirəm. sonradan nə olub vaz keçiblər, bilmirəm, amma kaş keçməzdilər. doğuş zamanı buz olur ananın yanında, qanaxma olsa dayandırmaq üçün, mən doğulan kimi də axmaq həkimlərimiz qoyub məni həmin buzun yanına, öz işlərin görüblər, mən də orda ağır soyuqdəymə tutmuşammış. anam deyir 2 aylığına qədər gözün açılmırdı, elə bilirdik öləcəksən, ölməmişəm. həmin soyuqdəymədi ki, hələ də altını çəkirəm, hələ də sağlam deyiləm, çox zəifəm və belə də olacaq yəqin ömrümün axrına qədər. bunlardan əlavə məni daha çox təəccübləndirən, həm üzən, həm də çox qəribə hislər yaşadan başqa bir şey var. məndən sonra bir uşaq da olubmuş, bir yerə gediblər orda yenə də səhv göstəriblər cinsiyyəti. oğlan imiş, qız bilib abort etdirib atam. doğulanda görüblər oğlandı, başına-başına döyüb. yaxşı olub, az olub hətta. cinsiyyətə görə uşaq seçmək, öldürmək insanlığın çatdığı ən alçaq məqamlardan biridir yəqin ki. burda öz hislərimi ifadə edəcək cümlələr olmalıydı əslində, amma gücüm çatmır, sözlük. o qədər əzilirəm ki, bu fikirlərimin, duyğularımın, olanların altında, ordan heç cürə sağlam çıxa bilmirəm.