70. mənəm o. halımdan məmnunam açığı nə yalan deyim. amma bəzən elə anlar olur ki adam oturub fikirləşir ki ala zarafat-zarafat hər kəsin sevgilisi var. olsun da nə deyirəm. mənə qoyan şey başqadı. fikir vermişem tükezbanlar yaman xod gedir. sevgilisi olmayan tükezban çetin tapıla. sonra da fikirleşirem ki ele tukezban olduguna görə sevgilisi var. tükəzbandan qəsdim,yəni beyni olub da fikirləşə bilməyən,özü verməli olduğu qərarları sevgilisi verən şəxsi iradəsi və fikri olmayan,həyatdakı ən böyük uğuru evlənib ilk olaraq oğlan uşağı dünyaya gətirmək olan,ən yaxşı halda qaynanayla eyni evdə yaşamayıb ayrı evdə yaşamağı arzulayanları nəzərdə tuturam. o ki böyüklər həmişə deyirlər e "hər şeyin vaxtı var" falan. bu işlərin də vaxtı var məncə. nə qədər ki yaşın az olur,hormonların qəşəy tırka verir sənə,həmin moment neandertal birinə belə ülvi hislər bəsləyə bilirsən. o ki yaş artır,onda kriteriyalar da çoxalır. hormonları qozlamırsan uje. çünki yaş o yaş deyil də. sevgililiyə də gələndə hər sevgili olanın bildiyi tək şey var : QISA GEYiNMƏ,ŞORTiK GEYiNMƏ,OĞLAN DOSTUN OLMASIN,MƏNDƏN iCAZƏ ALMAMIŞ HEÇ YERƏ GETMƏ AYAQYOLUNA BELƏ,MƏNDƏN ÇOX BiLMƏ,VS VS VS
yəni də mənzərəmiz budur. mən bəzən anlamıram bunun mahiyyəti nədir tam olaraq. buna münasibət deyirsiniz yəni ? belə şeyləri gördükcə həqiqətən ALLAHA ŞÜKÜR EDiRƏM Ki SEVGiLiM YOXDUR və bu başlığı yazıram. entrynin sonlarına doğru bir motivation gəldi mənə. nəysə bu qədər