1. Mənim təsəvvürümdə evlilik,həyat yoldaşımla mənim aramda olmalıdır. Nə vaxt uşaq dünyaya gətirəcəyimizə,harda yaşayacağımıza hər şeyə ikimiz qərar verməliyik valideynlərimiz yox. Yoldaşımın gözündə bütün günü deyinən,hər şeydən şikayətlənən həyat yoldaşı olmamalıyam. Evdən başını götürüb qaçmaq istəməməlidir əksinə dostlarıynan pes oynayan yerdə qəsdən uduzub,uduzmağını da bəhanə eləyib tez evə qaçıb gəlməlidi. Yorucu bir iş günü keçirdibsə çoxlu danışıb onun başının ətini yemək yerinə oral pleasure verə bilməliyəm ona. Ona görə yox ki bunu məcbur edirəm,ona görə ki onu sevirəm və onun canını sıxmaq yerinə onu xoşbəxt etmək istəyirəm. Hər nə olursa olsun bir-birimizi başa düşməliyik. istənilən problemini mənimlə bölüşə bilməlidi,dizimdə ağlaya bilməlidi və bunu zəiflik olaraq saymamalıdır. Yeniliklərə açıq olmalıyıq,xüsusilə yataqda bütün tabuları yıxmalıyıq. Birlikdə öyrənməliyik,yemək bişirməliyik,tətilə getməliyik,dəbdəbəli şadlıq sarayında toy etməyib yığdığımız pullarla dünya səyahətinə çıxmalıyıq. Nəhayət Azərbaycandan köçməyin bir yolunu tapıb xaricə getməliyik. Valideynlərimiz nənə baba olmaq istəyir deyə onların təzyiqi ilə uşaq dünyaya gətirməməliyik. Həqiqətən uşağa baxa biləcək potensiyalda olduqdan və bunu ikimiz də istədikdən sonra etməliyik.
Cəmiyyəti və onun fikirlərini,mentaliteti,zəhləmizgetmiş qohumlarımızı siktir etmeliyik.