59. ilk dəfə balaca uşaqdan öyrəndiyim oyun. iş orasında idi ki, həmin ana kimi şahmata qarşı heç vaxt xüsusi marağım olmamışdı. Bizdə də şahmat var idi, amma oynamırdım. Bir gün bir yaxınımızın uşağı bizə gəlmişdi. Bu da qürrələnir ki, bəs mən şahmat oynaya bilirəm. Mən də o vaxt türklər demiş hırslı uşaq idim, necə olur ki, məndən neçə yaş balaca uşaq bilir, amma mən bilmirəm. Nə isə dedim, yaxşı göstər necə oynayırsan, bundan baxdım, söhbəti tutdum. Bir-iki dəfə oynadıq və qalib gəldim. Necə sevinidiyim hələ də yadıma gəlir. Təbii ki, uşağa qalib gəlmək fərasət deyil. Amma təzə öyrənmişdim deyə sevindim. Qısacası şahmatda qalib gəlmək insanın özgüvənini artırır. Əslinə qalsa, istənilən qalibiyyət. Uğur və özünəinam bir-birləriylə düz mütənasibdirlər. Fərqi yoxdu hansı birinci gəlir. Özünə inamlısansa, uğur qazanacaqsan. Yenə söhbətdən uzaqlaşdım. Fikrimi bir yerdə sabit tuta bilsəydim, yaxşı olardı. Beynimdə dalğalar tez-tez qarışır. Bipolar olmasam, yaxşıdı.
Oyuna gəldikdə isə, Mən nə vaxtdır, oynamıram. Yadıma düşəndə online oynayırdım. Yaxşı oynaya bilənlərə eşq olsun.