77. zaman, məkan, materiya, həyat haqqında düşünürəm. daha doğrusu sorğulayıram. əslində hal-hazırda deyə bir şey də yoxdur, biz düşünənə qədər hər şey keçmişdə qalır. divanda uzanmışam və əlimdə mənə hədiyyə olunmuş fincan var, içində də su. suyun tərkibini beynimdə 3D olaraq təsəvvür edirəm məsələn. elektronlar, protonlar falan filan. bir də fincan var. mənim fincanımm. əvvəllər mənim deyildi, mənə hədiyyə ediblər. həmin şəxs də bir mağazadan alıb. mağazaya da servislə gəlib, amma zavoddan götürülüb. neçə-neçə insanla kiçik səyahətlərdə olub, amma indi mənimlədir, mənim üçün bir dəyəri var. amma məndən öncəki insanlar üçün dəyərsiz idi, sıradan idi. elə hər şey kimi. bizim üçün dəyərsiz olan bir şey kimlər üçünsə dəyərlidir, məna kəsb edir. şübhəsiz bir gün bu fincan da qırılacaq, süpürülüb atılacaq zibil qabına. nə qədər dəyərli olsa da, artıq atılmalıdır. istəməyərək də olsa qəlbini sındırdığımız gözəl insanlar kimi. qalmasını istəyirik, amma mümkün deyil.
sonra o qırıq şüşə parçaları haradasa torpağa atılacaq, qarışıb gedəcək. və bir gün mən də unudacam yəqin ki. elə hamımızın taleyi belə olacaq. bir gün öləcəm, xəbəriniz olacaq və ya olmayacaq. ən yaxşı halda təəssüflənəcəksiz - fincanım kimi. sonra isə unudulacam. hamımız unudulacıq. və bizdən 50 il sonra varlığımız belə xatırlanmayacaq.
entryni yazmağa başlayanda ağlımda heç nə yox idi, sadəcə başladım. ardıcıl olaraq fikrimdən bunlar keçdi, mənsə mətn kimi bura köçürdüm. belə kafam çok güzel...
ha indi də pərdənin üstündə qara bir böcək gözümə ilişdi, birtəhər tutub atacam bayıra. o da bir gün balaca idi, amma nə vaxtsa öləcək. nəysə çox çürütməyim. bunlar idi son 5 dəqiqədə düşündüklərim...