uduzsalar bundan sonra da yeni soyqırım ya qaçqınlarıyla davam edəcəklər propagandaya.
plus qarabağ ermənilərinin yerində olsam beynəlxalq arenadan kömək əvəzi sığınacaq istəyib köçüb getsələr yaxşıdı orda yaşamaqdansa, nə gündə yaşayırlar sanki bizdən betər. köhnə vaxtı bilmirəm necə olub ama indi baxırsan xankəndiyə falan bildiyin kürdəmirə oxşayır kasıb və maraqsız, sanki orda qalıb neynəyəcəklər. həm də müharibə zonası hər an hər şey ola bilər. fransa bu qədər istəyirsə qaçqın kimi kömək etsin.
onsuz bizim üçün də belə baxanda alsan o ərazini başqa bir otuz ildə lazımdır ki tikib adam edəsən, o da ki gazza kimi arada bir bomba gələcək zona olar yəqin erməni tərəfdən, azərbaycan da cavab olaraq arada ermənistanı vursa yemə də yanında yat sülhün.
bizim üçün şərəf məsələsi olmaqdan çox bir mənası qalmır yəni məsələnin. iqtisadi istifadə üçün yararlı qaynaqları da çox deyil qarabağın, yəni sadəcə şərəf məsələsidir. iqtisadi olaraq isə azəbaycan kəndlisinin xəyalları kasıb ermənin başına drona çevrilmiş milyonluq bombalar olaraq yağmış olacaq. 10 ədəd harop dronu 100 millyon dollar
əli qolu parçalanmış düşmən qanının üstündəki yeni boz şəhərlərdə isə hökümətin artıq qaçqın olmayanlar üçün dördbucaq qutu kimi tikdiyi boz inkubator evlər ucalacaq gedib yaşamaq istəyən şimali koreyalılar üçün.
sərhəddin o biri tərəfində ikinci erməni soyqırımı deyə bağıran qonşu və bu biri tərəfindən şəhid olmuş uşaqlarından sonra heç kimin qayğılarına qalmayacağı və həyatlarına sadəcə şəhid ailəsi kimi davam edəcək insanların əslində hərəsinin öz dininə sığınması da təəccübləndirmir bu qədər bədbəxtliyin içində.