1. axır sırf erməni tərəfdən də sülh çağırışı gördüm (deyəsən solçulardır, əvvəlkilər çoxmillətli bəyanatlar idi). bir müddət erməni solçularına etiraz da vardı ki, ermənistan necə demokratiyadır ki, azərbaycanda solçular səslənir, amma ermənistandan səs çıxmır. müqayisə və tarix üçün bəyanatları burada qoyaq qalsın.

o vaxtkı ermənistan prezidenti levon ter-petrosyanın "müharibə, yoxsa sülh? ciddi olmaq vaxtıdır" adlı 1997-ci ildə yayımlanmış yazısı (iki yazı olub səhv etmirəmsə). münaqişəni necəsə həll etməli olduqlarını yazırdı. heç olmasa əvvəlcə mərhələli qaytarmanı təklif edirdi. amma ermənistan siyasi "elita"sı dq-ya status verilmədən heç 7 rayonu da qaytarmağa yaxşı baxmırdı. həmin proseslərin davamında hətta ermənistan parlamentində yuxarı vəzifəli bir neçə şəxs güllələndi (bəlkə rusiyanın da əli var idi bu sui-qəsddə? bilmirik). ter-petrosyanın məqaləsi, azərbaycan dilinə tərcümə olunmuş:
https://epiloq.az/biz-muharib%C9%99ni-deyil-doyusu-udmusuq-erm%C9%99nistan-prezidentinin-m%C9%99qal%C9%99si/
rus dilində:
http://newsarmru.com/publ/stati/levon_ter_petrosjan_vojna_ili_mir_vremja_prizadumatsja/2-1-0-2

caucasus talks platformasının oktyabrın əvvəllərində ümumi ifadələrdən ibarət sülh bəyanatı, çoxmillətli imzalarla:
https://www.caucasustalks.com/open-call

türkiyədə agos.com.tr saytında yayımlanmış "savaşa hayır, barışa evet" adlı ümumi bəyanat (çoxmillətli imzalarla)
http://www.agos.com.tr/tr/yazi/24692/yuzlerce-imza-ile-savasa-hayir-barisa-evet

erməni solçularının yayımladığı "ortaq məxrəc: müharibə əleyhinə bəyanat", digərlərinə nisbətdə daha detallıdır. ermənilərin demək olar ki, həmişə gözardı etdiyi məsələni - qarabağdan azərbaycanlı köçkünlərin olmasını və onların da qarabağda yaşamalı olduğunu qeyd edirlər:
/>
problemi başlatdıqlarına görə ermənistan tərəfindən daha çox sülh çağırışının (öz xalqlarına müraciətlə gəlməli olduğunu düşünürəm. belə bəlkə yuxudan oyanarlar, paralel dünyalarından bizim reallığa da bir baxalar. nə qədər ki, xalqlarını müharibəyə səsləyəcəklər, o qədər itki olacaq. nasizmi, isteriyanı kənara qoyub bir az əziyyət çəkib düşünələr bəlkə ki, niyə bu başlarına gəlir, niyə bu qədər adam ölməlidir, dq-dakı ermənilərin sayı indi 100 mini keçmədiyi halda niyə 1 milyon azərbaycanlı köçkün kimi yaşamalıdır, niyə hamı ilə rahat yaşaya biləcəkləri halda qapalı sərhədlərlə düşmən kimi yaşamalıdırlar. belə axmaq faşistliklərinə görə nə qədər biz də itki verməli oluruq ki, həll edək məsələni. hamısına məcbur çəkdiyimiz əziyyətləri göstərəsən müharibədən sonra. nələri itirmişik onlara görə.