47. bütün bu yaşananlar az deyilmiş kimi sabaha qədər tamamlamalı olduğun 4000 sözlük essay vardır və onu bir kənara qoyub söz limitinin nə axmaq bir şey olduğunu düşünürsən. sonra birdən yenə başlayırsan həyatı sorğulamağa. gecənin 2’si lənət bir diş ağrısı özü ilə bərabər baş ağrısını gətirir. biraz sonra bundan şikayətlənməyinin hazırda insanların yaşadıqlarının yanında çox da bir şey olmadığını dərk eləyirsən. indi yeri deyil, vaxtı deyil deyərək özünə şikayətlənməmək üçün bir səbəb tapırsan. “lənət şeytana” deyib fikrini toparlamağa çalışırsan. yox e, ən yaxşısı hər şeyi atıb getsəm deyirsən, amma özlüyündə başa düşürsən ki, əslində bu düşüncə nə sabaha yazmalı olduğun yazının, nə də ki son hadisələrin təzahürüdür. hər şeyi atıb getmək indi ütopiyadır biraz. amma bunu da deyim ki, imkanın olsa belə getməyəcəyinə adın kimi əminsən. özünə deyəcək bir şey tapmayıb essay’ə davam etməyin daha asan olduğuna qərar verirsən.