27. Çox tez sonlandıracağım zaman kəsiyi. insanlar çox qəddardır, acizdir, bəzən mal, bəzən dahidir, bəzən intiqam hissi qabarır, bəzən humanizm, gah tanrıya yalvarır, gah tanrını inkar edir. Çox ikiüzlüdür, qorxaqdır bu insanlar. Öz çıxarları üçün adamı dağ başına qoyar, yaddan çıxanda onsuz da, dağ buz bağlayır, sürüşüb düşürsən. Bəzən zəifin başına oyun açıb, güclüyə itaət edərsən. Fikirləşirsən ki, güclü olsam, mən də bu qədər qəddar olaram? O yolda irəliləyəndə qəddarlıqla qardaş olursan. irəli gedirsən, qarşına kapitalist dünyanın silahı pul çıxır, hamını evindən didərgin salan, ailələri dağıdan, kasıbları minnətli qoyan, mərd xarakterli insanların belə əyildiyi mövhumdur bu. Bu mövhum kimin güclü, kimin zəif olduğunu müəyyən edir. Bəziləriniz bu entryni oxuyanda deyə bilərsiz ki, puldan yuxarı da hisslər var, mən də bu fikirlə razı olaram, gəlin pullarımızı yandıraq, inanım. Amma çoxunuz yandırmaz, çünki çoxunuzun xarakteridir, yandırılsa, həmin gün yaddan çıxarsız.

Güclü olanda hamının yadında olursan, dominant sənsən. Bəzən fikirləşirsən, güclülər zəiflərə humanist yanaşsa nə olar? Güclü, zəif anlayışı qalmaz.

Ümumiyyətlə, Həyatın ədalət anlayışı budur, ağızlara pox yığa-yığa getməlisən, yoxsa ağzında poxla rastlaşacaqsan. Amma həyatın ədaləti bu deyil, bu, biz insanların səhvidir. Əslində bizim də deyil, nəysə...