27. 8 il əvvəl məhz bu gün gecə saat 12-yə qədər bütün dünyanın, ya da gördüyüm qədəri ilə Azərbaycanın ayıq olduğu və qiyamətə sosiska-kolbasa-kekslə getmək istəyi ilə qəribə bir gün idi. Xatırlayıram, həmin gün hava dəhşət tutqun idi, uşaq ağlı ilə də qorxmurdum deyə bilmərəm, elə mənim kimi çox insan qorxurdu deyə küçələrdə heç kimi görmək olmurdu. Nəysə, sinfə gələndə cəmi 9-10 nəfərin gəldiyini görüb "nə itin azıb ala sənin burda" deyərək yerimə əyləşdim və ilk dərsin sonunda bütün məktəbin işıqları getdi. Tırsdım, ölə-ölə krisalı sinifdə öləcəm deyə bir tərəfdən gülürəm, digər tərəfdən də qorxuram. işıqlar gəlmədiyinə görə bizi evə buraxdılar, evə də gələndə ondan artıq qorxu və həyəcan bürümüşdü. Axşama kimi təlaşlı anam məni pis vəziyyətə salmışdı, mən də evin içində var-gəl edib havanın qaralmasını gözlüyürdüm. Belə-belə axşam 7, 8, 9 oldu, mən də o vaxtı tez yatan biri kimi başımı qoyub yatmışam. Səhər duranda hər şeyin yerli yerində olduğunu görüb babat gülmüşdüm amma.

Gördüyüm ən qəribə anları yaşamışdım o gün. indi yadıma düşəndə qiyamət şamı, kolbasa, ət-toyuq alan şəxslərin nə məqsədlə elə addım atdığı marağıma səbəb oldu. insan qəribə varlıqdır.