203. bugün uzun zaman sonra ilk dəfədiki özümü çökmüş kimi hiss edirəm. Bütün gecə düşündüm özümlə dalaşdım amma bir təsəlli yeri belə tapa bilmədim. O qədər özümə sual verdim ən sonunda mən niyə bu qədər düşünürəm dedim. Hərkəsə köməyə qaçan mən, flan şeyi etməməyə çalış deyən mən hər birini edirəm. Hər dəfəsində ədalətsizlik olanda mütləq başqa cür öz ədalətini bərpa edər dünya deyirəm olmur. Əllərimlə yazdığım ondan çox tələbə oldu , seçilənlərdən cəmi 3ü həqiqətən ödənişi ödəməkdə problem yaşayacaqdı digərləri amma yazarkən belə bu hansı ağılla müraicət edib necə seçsinlər dedim. Onlar seçildi həqiqətə ehtiyacı olan yox. Məni incidən mənim boş ümidlə mənimkinində ödənməməsi idi amma daha çox incidən həqiqətən ehtiyacı olanların üzərindən xətt çəkmələri oldu. Budu ədalət? Kefinə düşəni seçmək?
Fikirləşdim bütün gecə bugünə kimi nələr yaşadım gördüm deyə. Heçmi şansı gətirməz insanın? Hər zaman sürünə sürünə nəisə etməyə çalışmışam, niyə? çox insan kimi niyə məndə rahat əldə edə bilmirəm nəyisə? Özüm üçün addım atmazdan öncə başqalarınıda düşünürəm deyə? egoistcə yaşamalıyam həyatı? ya həyat sən nə istəsən et mən sənə tabeyəm deməliyəm?
Niyə adi insanlar kimi deyiləm? Vecsiz, şanslı, elədə belədə işi alınan.Niyə məndə olmur bunlar?
Başqalarının vecinə olmayan həyatlarının yükünü niyə mən qaldırıram? Bunların fərqindəykən niyə əlimdən heçnə gəlmir?
Bacıma baxıram həyat özü edir onda hərşeyi, bir dəfə olsun kənara qaçmalar etməyib. Nəisə oldu razıdı ,yaxşılığınada alınır.
Bəs mən? qarşı durmaq mübarizə aparmaq. Kimlə mübarizə aparıram? Kimlə burun buruna gəlirəm? dəfələrlə həyat hansısa işimin olmaması üçün maneələr qoyub mən sonuna kimi dibi görənə kimi dirəşirəm. Niyə? sərf etdiyim enerjim niyə geri qayıtmır? Allah gecikdirirsə gözəlləşdirir deyirəm həmişə ,inandığım tək təsəlli bu ikən, həqiqətənmi gözəlləşir? ya mən bəsit şeyi əldə etdiyimi zənn edərkən gözümdə böyüdürəm,gözəlləşdirirəm?
Gözümü hər bağlayanda dənizin qarşısında küləyi hiss etdiyimi dalğa səsini eşitdiyimi təsəvvür edirəm. Bunu çox istəyirəm,niyə? mənim yaşımda bütün gənc qızların tək dərdi bəzənmək,gözəl görünmək,imkanlı olmaqdısa mənim vecimə deyil,niyə? istədiyim niyə sadəcə küləyi hiss etməkdi? özümü bildim biləli beləyəm. Dünən düşündüm mənim normal gənc qız xəyallarım nələrdi deyə yoxdu. Hamısı fərqlidi,niyə?
Həyatım əslində rahat asta sakit və şanslı getməliykən hərşeyi məhv edən mənəm? Normal insanlar kimi ancaq özümü düşünmək istəyirəm,xəyallarımda ancaq özümü sevindirmək istəyirəm, amma niyə tamamən fərqlidi? Niyə mən kimlərəsə kömək edərkən o insanın mənə çox sağ olun deməsini xəyal edirəm. Bütün planlarımın gələcək hədəflərimin hamısı bunun üzərindədi,niyə? Nə əldə etdimki bugünə kimi? Kimin əlindən tutdum əlimə tikan batırdı, incitdi ,qırdı məni. Niyə? Mən insan deyiləm? mən sizin qırılacağınızı düşünərkən siz mənim qırılacağımı niyə düşünmürsüz? niyə içimə atmaq məcburiyyətindəyəm? Niyə siz mənim bütün enerjimi gücümü alarkən mən sizdən ancaq bir məmnuniyyət hissi istədim ki? Həyatım niyə hisslər üzərində qurulur? niyə daima mübarizə etmək üzərində,uğursuzluqlar üzərində qurulur?
mənim küskünlüyüm kimədi? özümə? ya həyata? dü.üncələrimin içində boğularkən qışqırmaq istəyərkən getmək istəyərkən niyə etmirəm heçnə? niyə hər zaman öncəliyim başqaları olduki? insan özünü nə qədər o divardan bu divara çırpar? insan niyə illərdi heçbir dərs çıxarmaz? hər dəfə heçkimdən heçnə gözləmə dedikcə yenə nə isə gözləyirəm beklentilərim olur. Niyə?
günlük o qədər yorğun hiss edirəm ki, hərkəsdən uzaqlaşıb səssizcə saatlarla dənizi izləmək istəyirəm,düşüncələrimin susmasını istəyirəm, savaşmaq istəmirəm. Tükənmişəm günlük , gücümün bitdiyini hiss edirəm. Aylardı ertelediyim yüklərim ağrılarım indi özünü göstərir. tutabilmədiyim yası tuturam sanki. Güclü olmaq istəyərkən məhv etdiyim elə gücünmüz məgər , başqalarını məmnun etmək üçün qurduğum xəyallarımı yerinə yetirmək üçün özümü xərcləyirmişəm məgər. Özümə o qədər yad hiss edirəmki, bilmirəm daha günlük bəlkədə son hadisələrin təsiridi amma tək bildiyim çox yorğunam