1. insanın eyni dərəcədə iki və daha artıq dil formasına (məsələn, ədəbi və bədii dil, ədəbi dil və məişət dili) sahib ola bilmə vəziyyətidir. Söz yunan mənşəli olub, "iki dildə danışmaq" mənasını verir və termin kimi ilk dəfə 1959-cu ildə dil fəlsəfi Çarlz Ferquson tərəfindən ingilis dilində istifadə edilmişdir.