5. həmişə olduğu kimi yenə də başımdan böyük zibillər* ^_^ yeməyi sevdiyim üçün baxmaqdan özümü ala bilməyib bir neçə saat özümə gələ bilmədiyim gaspar noe şahəsəri.

filmi izləyərkən, xüsusən də yanğınsöndürənlə adamın sifətinin parçalandığı və təcavüz səhnəsində "artıq dayana bilmirəm, yetər!" deyə gaspar noe'ya yalvararkən, bir yandan da ekrandan gözümü çəkə bilmədim.

bu filmlər üçün bəzən gaspar noe haqqında bunu da deyirlər:
"o sanki, izləyicilərinin səbrini, şiddətə və qeyri-adi şeylərə qarşı dayanıqlılığını ölçür."

digər filmlərin hər birinin girişi sakit, rahat, baş yormağa ərindiyimiz girişlər olub, filmin ortaları və sonuna doğru kuliminasiya gəlir və problemin açılısı olursa, gaspar noe'nun filmlərində həmişə tərsdir. bu filmdə də məhz elə oldu.

gey bar səhnəsini izlədikdə nə baş verir deyə anlamağa çalışırsan ancaq. sonra filmin kuliminasiya nöqtəsi gəlir. daha sonra isə, filmin başda gəlməsi lazım olan səhnəsi sonda göstərilir və orada bi rahatlayırsan, artıq baş rolun ölümünü görmüsən və çıxış yolu axtarmırsan, çünki yoxdur. özünü axışa buraxırsan, monica bellucinin gözəlliyini seyr edirsən..

xülasə, film çox gözəldir.