214. Absurd komediya.
Uşaq vaxtı tətil vaxtı yayda qohumlara qonaq gedərdim. Hər səhər uşaqlarla oynamağa çıxanda istidən yola düşən sərçələri görərdik. özümüzə hay həşir gəlib diriltməyə çalışardıq sərçələri, su filan tökürdük boğazlarına ki özlərinə gəlsinlər. Sağalan sağalırdı, həyata qaytara bilmədiklərimizi isə evin dalında boşluq yerdə basdırırdıq. Demək olar ki hər gün iki üç sərçə taprıdıq basdırmağa. basdıra basdıra sərçə qəbiristanlığı yaranmışdı. banka qapaqlarını da baş daşı düzəldib tarix filan yazırdıq.
illər keçdi biz böyüdük hərə bir yol tutdu həyatda. Həmin uşaqlar indi həkim kimi işləyir . Mən, mən isə qəbir qazan kimi.