140. Bu təpənin başında özümü onlardan necə də uzaqda hiss edirəm.sanki mən başqa soydanam.işdən sonra onlar işlədikləri ofislərdən çıxır, özündən razı tərzdə evlərə, parklara baxıb düşünürlər."bu bizim gözəl burjua şəhərimizdir".onlar özlərini itirməyiblər, ona görə də qorxmurlar.suyu onlar yazlnız krandan tökülən, sözəbaxan şəklində görürlər, işiğı yalnız elektrik açarını fırladandan sonra lampanın şüaları şəklində, ağacları yalnız xüsusi olaraq basdırılmış, hibrid və əhliləşdirilmiş şəklində görürlər.onlar gündə yüz dəfə belə bir mülahizənin isbatını tapırlar ki, hər şey qurulmuş bir mexanizm kimi işləyir, bütün gedişat dəyişilməz sabit və sabit qanunlara tabedir.onlar səbatlı və tutqundur, onlar sanki sabahkı günü düşünür, daha doğrusu, sadə dillə desək, növbəti günü düşünürlər.şəhərlərdə yeganə bir gün olur-o hər gün səhər açılan da eyni ilə dünənki kimi qayıdıb yenidən başlayır.yalnız bazar günləri onun əyin-başını birazca təzələməyə çalışırlar.axmaqlar!