81. slut adlı yazarın onun haqqında düşüncələrini oxudum və yazdığı entryə girdim. Belə ki, yazdığı məlum entrydə heç bir qeyri-adi bir şey görmədim. Çox doğru dediyi və qatıldığım nöqtələri oldu. Qardaş düz deyirdi, indiki dövrdə təəssüf ki, gənclər ağlamağı sevirlər. instagrama girirsən bir dənə qaqaş heç adını belə bilmədiyi qıza aşiq olub götürüb onun dərdini çəkir, biri götürüb kasıb olduğuna görə özünü pis hiss edir və s. Dostlar, sizə bir şey deyim. Mən özüm də kasıb bir ailədən çıxmışam. indi də belə mükəmməl yaşayım yoxdu və hətta maşınım da yoxdur. Lakin, günümüzdə insanlar çox həssaslaşıblar. Mark Mansonun "The art of not giving a fuck" kitabını oxumuşdum orda belə gözəl yazı var: "Öncələr mənim babamın min dənə problemi olurdu və o, hər zaman deyirdi ki, həyat pox kimidi, nəysə gedim torpağı şumluyum" tam olaraq bunu yazmamışdı, amma buna oxşar şeydi. Yəni, keçmiş dövrdə insanlar və ələxsus kişi daha "mentally tough" idi. Amma, indi hamı bir şeydən ağlıyır. Və sizi əmin edirəm, extravert olduğumdan ətrafımda çox insan var və açıq görürəm ki, ağlayanların çoxu heç də alt təbəqənin üzvləri deyil. Hətta bir qonşum var idi indi köçüb 26 yaşında idi o vaxt. Biz də danışırdıq ki, bəs iqtisadiyyat pis gündədi, vəziyyət pisdi zad. Bizə küçə lampasını göstərdi dedi ki, "o lampanı görürsən?" dedim nə deyir ala bu. təsdiqlədim dedi ki, "biz gürcüstandakı kənddə yaşayanda dua edirdik ki, kaşki bura bir işıq çəkərdilər günümüz daha işıqlı olardı" . Açıq danışım toxundu mənə bu sözü. Və bu adam səhər oxranlıq edirdi, axşam isə 4 saat taksiyə çıxırdı. Yəni, bu adam da bilir ki, həyat göy qurşağı deyil, lakin oturub ağlamaqdansa, götürüb bir yanan barmağa zad eliyirdi. Deyəcəyim odur ki, hamımızın problemi var, hamımızın gələcək qayğısı var. Lakin, insanlar sevirlər problemlərini həll etməkdənsə onu şişirtməyi. Mövzuya gəldikdə isə gravitonun yazdığı entry də bununla bağlı bir şey idi. Sanki çox belə bərbad bir şey yazmışcasına belə tənqidlərə məruz qalması mənə çatmadı. Gərək kimsə deyəndə ki, həyatım pox kimidi biz də oturub ona qoşulaq və pessimist bir mühit yaradaq? Olmaz nəsə optimist və ən əsası realist bir şey demək? Biz də gərək arxada duman mahnısı qoşub dərdli-dərdli siqaret çəkək? Və ən əsası əgər bəyənməmişdinizsə o yazını umbaylaya bilərdiz, ehtiyac yoxdu onu şişirdib sanki, belə vacib məsələ halına gətirmək