2. iranlı yazıçı *pərinuş sənii*nin avtobioqrafik romanı.

kitabı yaxın tanışlarımdan biri məsləhət görmüşdü mənə. iran ədəbiyyatından olduğu üçün mənfi önyarğılarım var idi, ona görə oxumağı xeyli yubatmışdım. hələ bitirmədiyim kitabım var deyib vaxt uzadırdım, amma araya 3-4 kitab salıb oxumuşdum. sonra oxumağa qərar verdim, dərslərin ortasında 3 günə bitirmişdim 400 səhifəlik kitabı, elə maraqlı idi.
Kitab sevdiyindən ayrılaraq başqasına məcbur ərə verilən məsumənin həyatı haqdadır. cahillik, din, ailədəki ağır rejim əsas tənqid nöqtələridir. çoxlarının fikirləşdiyinin əksinə, bu feminist bir kitab deyil, irandakı qatı cahil kütləni və tapdanan haqları tənqid edən bir romandır. Yaşadığı hər şeyə rəğmən məsumənin öz prinsiplərinə sadiq qalıb arzuları uğrunda mübarizə etməsi təqdirəlayiq idi. qısaca oxuyun, oxutdurun.

--spoiler--

kitabın sonunda məsumə ilə səid görüşür. Hər ikisi dul olmasına və bir-birlərinə qarşı sevgi hiss etmələrinə rəğmən münasibətlərini davam etdirmirlər. pərinuş sənii bunu belə açıqlamışdı:
-bu bir avtobioqrafik romandır və nə qədər mümkün görünsə də, iran hələ buna hazır deyil.

--spoiler--


Kitabdan qeyd etdiyim bəzi alıntılar:
Gənc olanda gələcəyi fikirləşirik. Gələn il necə olacaq, beş ildən sonra nə olacaq? Tələsirdik ki, günlər tez-tez keçsin və biz gələcəyə çataq. Amma elə ki yaşa dolursan, daha gələcək olmadığına görə keçmişə baxırsan...

Və son cümlələr:
Anam həmişə deyirdi ki, hamının payını ayırıb kənara qoyurlar ki, o payı özü yeyə. Hərdən mənə elə gəlir ki, mənim payım olmayıb. Yeniyetmə vaxtı atama, qardaşlarıma görə öz payımdan keçməli oldum. Sonra ərimə görə. Mənə ya bir qəhrəmanın, ya bir vətən xaininin arvadı kimi baxırdılar. Sonra bir müxalifətçinin anası kimi tanıdılar. Sonra savaşçı anası oldum. Neçə dəfə məni gah yuxarı qaldırıb, gah yerə çırpıdılar. Bunların heç biri mənim payım deyildi. Heç vaxt heç kim mənim özümün kim olduğumu, nə istədiyimi soruşmadı.