242. Xudaya! Insanın halı yamandır,
Nələr çəkdiyimiz sənə əyandır
Mənası varmıdır min təriqətin
Aç, aç qapısını sən həqiqətin...
Nə olur, bir yeni işıq ver bizə,
Bizim kor yaranmış gözlərimizə
Bəlkə də, yaxşını seçək yamandan..
Ta ki cansız keçən bir güzərandan
Biz də ilham alaq, sevinək barı,
işıqlat bu dibsiz qaranlıqları.
Yazıqdır, dünyanın əşrəfi insan,
Böyüksən, adilsən, keç günahından.
Qoyma ki, yerlərdə sürünsün bəşər,
Dünyada qalmasın nə pislik, nə şər.
Yaxşılıq insana bir sənət olsun,
Dünya başdan-başa qoy cənnət olsun.