5. şəhidlər xiyabanı əlbətdə. çünki niyə də yox,
(baxma: bakıda xiyabandan başqa yer tanımayan rayon uşağı)

üç dəfə polis saxlayıb qızlarla özümüzü başqa ölkədə yaşayırmış kimi aparmağa çalışarkən.
sonuncuda iki yekə qarın gəlib "bizlə stansiyaya gəlirsiz, bu nə hərəkətdi!" dedilər, yanımdakı m. çox gözəl idi, gözlərini də çəkə bilmirlər, bilmirsən paxıllıqdı ya pul istəyirlər.

ara yerdə saçıma ilişirlər, "aa türkiyədə oxuyursan, ona görə saçın bu gündədi ehehəhe", cibimdəki son 20 manatı sıxıb saxlamışam əlimdə ki, görən axırda mənim olacaq ya onların.

şairi bu yerdə ağlamaq tuturdu ki m. götürdü telefonunu kiməsə zəng edib "alo mama" dedi, tam da ala neynir bu deyəcəkdim ki telefonu polisə uzadıb "anam sizlə danışmaq istəyir" dedi o gözəlim səsiylə.
polis telefonu vecsiz götürüb "bəli xanım" ilə başladı, telefonun o biri tərəfindəki səs nə dedi nə demədisə üzündəki ifadə aşağı doğru axmağa başladı, yanaqları uçuxladı rəngi qaraldı və "əlbəttdə xanım baş üstə xanım üzr istəyirik xanım, bəli bəli bu dəqiqə" deyib telefonu m-ə qaytardı və pərt olmuş ifadəilə "gedə bilərsiz" dedi.
m. əlimdən tutdu, xiyabandan aşağı yeriməyə başladıq və mən "sən canı mama nə dedi onlara" deyə soruşdum, "əmimin deputat olduğunu" deyə cavabladı.
pay içini deyirdim ki "mama sənlə tanış olmaq istəyir, ordan bizə gəlin" dedi m. mən də "mümkün deyil, gedəsi yerlərim var, həm, sizin ailəyə çox da uyğun olacağımı düşünmürəm düzü" deyib qırmağa çalışdım, biraz dirəşdi, sonra razılaşdı, "sonra mütləq gəl ama" dedi.
sağollaşdıq.
evlərinə əslində niyə getməmə səbəbimin isə otuz il əvvəl məni ən çox oxşatdıqları söz dinləməz əmimi öz toyunda m-in anası ilə birlikdə palatka toyunun padvalında qaydaları pozarkən tutmuş olduqları olamasını heç vaxt bilməyəcəkdi. nitşeni ya kunderanı da tanımırdı, tarixin təkərrür etdiyini də bilmirdi. bəlkə elə yaxşıydı. ama onu çox sevmişdim. bəlkə də hələ də. indi iki uşağı var kimdənsə. ümid edirəm xoşbəxtdir.

bakının ən romantik yeriysə hələ də xiyabandır, çünki başqa heç haranı tanımıram.