2. Cavan yaşlarımızda biz:

"ey Vidadi, gərdişi-dövrani-kəc rəftarə bax!
Ruzigara qıl tamaşa, karə bax, kirdarə bax!
Baş götür bu əhli aləmdən ayaq tutduqca qaç,
Nə qıza, nə oğula, nə dusta, nə yarə bax!"

Orta yaşlara gəlib buradan gedə bilməyəndə biz:

"say qənimət diriliyin dəmini,
Keçən həmdəmlərin çəkmə qəmini,
Ağlın olsun, sil gözünün nəmini,
Dəxi geri gəlməz onlar, ağlarsan!"

Qocalanda biz:

"mən cahan mülkündə mütləq doğru halət görmədim,
Hər nə gördüm əyri gördüm, özgə babət görmədim."