3. Mənə universitetin birinci kursunda dərs demiş bir professorun dediklərini xatırladan başlıq. demişdi ki, iki insan eyni evdə yaşamadığı, dolayısılə, 24 saatını bir keçirmədiyi müddətcə heç vaxt bir-birini tanıya bilməz.

Dedikləri ilə razıyam mən. Çölə çıxanda hamı bəzənib-düzənir. Fərqi nədir ya üzünə makiyaj vurdun, ya xarakterinə əl gəzdirib özünü düzəltdin - eyni şeydir. Həmçinin, bir şey də yadıma düşdü. Oğuzhan Koç verilişlərin birində Eser Yenenler barədə demişdi ki, bəs o vaxtı eyni evdə qalanda eseri yoxlamaq üçün qəsdən yerə nəyinsə boş paketini atıbmış. Eser düz 1 həftə o paketi yerdən götürməyib. yəni tapdalamırmış, amma hər dəfə keçəndə addım atıb üstündən keçirmiş, ərindiyindən əyilib o zibili götürməyib. Axırda Oğuzhan özü götürüb. Sözümün canı, eyni evdə yaşayanda partnyorun hansı xarakterə sahib olduğu bilinir. Həftədə bir dəfə (lap elə olsun hər gün) görüşəndə səliqəli olmağa nə var ki? Eser özü daim göz önündə olan insandır, amma evdə pinti imiş. Başqa bir şey şəxsiyyət pozuntuları ilə bağlı ola bilər. Narsist birini çöldən heç cürə tanımaq mümkün deyil, özünü çöldəkinə tamam başqa cür göstərib evdə tamam əksi ola bilər * yaşandı. Qalanını soruşmayın . Bu da bir evdə yaşayanda öyrənilir. Eyni zamanda, bir insanla eyni evdə yaşayarkən onun həyat tərzinin böyük çoxluğu aydın olur, həmçinin sıxılanda, əsəbiləşəndə, dilxor vaxtında necə davranış sərgilədiyi də evdə məlum olacaq. Qısası, mən vətəndaş nigahını dəstəkləyən adamam. Düzdü, eyni evdə illərlə yaşayıb bir-birini tanımayan insanlar var, o, ayrı mövzudur.

Bir də niyəsə bu söhbətlərdə hər dəfə mövzu seks, cinsi performans məsələsinə gəlir. Tətmin edə bilməmək və s. mövzular. Mən heç cürə belə şeyi anlaya bilmirəm. Başa düşürəm, genetik və s. faktorlar var ortada. misal üçün, qadın onu tətmin edə bilməyən kişidən soyuyur və gözdən düşür həmin adam. o da daha yaxşısı varsa, şüuraltı olaraq ona yönəlir. amma ki bu qədər hazıra qonan xarakterə sahib olmaq da düzgün deyil. Ən azından hansı duyğu/düşüncənin niyə yarandığını adam bir götür-qoy edər, fərqində olar. Yuxarı abzasda sadaladığım və n qədər də sadalaya biləcəyim şeylərin yanında bu mövzu çox cılızdır. Cinsi performansı düzəltmək bəyəm belə çətin məsələdir? Partnyor bakir/bakirədir? - okay, 3-5 seksdən sonra öyrəşib "xoda düşəcək". Performans xoşuna gəlmədi? - bəs dil nə üçündür? (Söhbət oral seksdən getmir, ünsiyyətdən gedir). Niyə tətminsizlik yaşandığını danışaraq həll etmək 2x2-dir* cinsi mövzuda ciddi travması olması istisna , ən uzağı bir neçə seans gedib psixoloqla da həll etmək olar. Burada vurğulanmalı şey də tətmin edə bilməyən tərəf yox, tətminsizlik yaşayıb, bunu dilə gətirib, aradan qaldırmağa çalışmadan uzaqlaşan tərəfdir. Buraxmaq lazımdır qoy çıxıb getsin, elə partnyorla uzunmüddətli nəsə düşünməyə dəyməz. Bu məsələylə müqayisədə, halbuki şəxsiyyət, xarakterlə bağlı şeylər danışılaraq düzələn, heç də asan şeylər deyillər.

Qısası, istənilən halda, düşünürəm ki, əvvəlcədən eyni evdə yaşamaq dəstəkləniləsi və üzünə baxıb içini bilmədən, bazardan qarpız seçirmişcəsinə görücü üsulu ilə evlənməkdən milyon dəfə yaxşı şeydir. Bir insanın buna qarşı çıxmasının da samballı bir əsası olacağını hesab eləmirəm. Bu olmadan, sadəcə çöldə-bayırda görüşülüb, 2-3 dəfə də boş ev tapılıb seks etməklə qurulan evliliyi də çox riskli sayıram. Mən oneitis xasiyyətimlə bunu düşünürəmsə, bunu qəbul etməyən birinin nə cür düşüncədə olduğu ürküdür məni.